Comment van een reaguurder met roetvegen.

Het conflict zit ingebakken in de niet weg te poetsen inconsequenties van Crtitical Theory. De revolutie is daarmee uiterst instabiel geworden.

Het feminisme is gebouwd op de vooronderstelling dat er een verschil is tussen mannen en vrouwen, en dat de vrouwen door de mannen stelselmatig worden onderdrukt. De strijd van het feminisme is dan ook een strijd die erop gericht is de positie van vrouwen in een mannenwereld te verbeteren, en die strijd houdt acuut op een strijd te zijn als je het verschil tussen man en vrouw opheft. Dat is het hoofdargument dat J.K. Rowling, en zij niet alleen, naar voren schuift. 

Als je het onderscheid tussen vrouw en man wegrelativeert, dan is er geen feministische strijd meer. Een vrouw moet als vrouw en een man als man geïdentificeerd kunnen worden om überhaupt de samenleving aan te kunnen spreken op het systematisch discrimineren van vrouwen. Hetzelfde geldt voor homo's en lesbo's. Je kunt je pas definiëren als homo als je vooronderstelt dat er twee geslachten bestaan en dat jij 'valt' op het geslacht waar je ook jezelf toe rekent. Het hele onderscheid tussen homoseksueel en heteroseksueel valt of staat met het accepteren van het onderscheid tussen man en vrouw. De homobeweging kan zich enkel afzetten tegen een hetero-maatschappij als in beginsel dat onderscheid wordt onderschreven. 

In het racismedebat speelt iets soortgelijks. Dat je als zwarte, pardon: als Zwarte, gediscrimineerd wordt door de blanke, pardon: de witte, kun je enkel beweren als je vooronderstelt dat je de een als zwart en de ander als blank kunt identificeren. Er moet een rassenonderscheid zijn, want anders kan er geen sprake zijn van racisme.

Dus, voor vrouwen, homo's, lesbo's en POC's geldt dat hun strijd is gebaseerd op een eigenschap die aan hen kleeft, hun geslacht, hun geaardheid, hun huidskleur, en dat wanneer die eigenschap er niet zou zijn of als niet relevant wordt gezien er ook niets meer overblijft om voor te strijden: