Van Amerongen, voor jouw handelwijze is maar één woord: verachtelijk.

Het morele gehalte kennende van het verdienmodel dat je deelt met GeenStijl, heb ik geen enkele illusie dat mijn reactie zal leiden tot een rectificatie, laat staan een excuus.

Ik wilde je alleen laten weten:

Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.

Bert Vuijsje,

***Rosa Spierhuis
zaal 3
Hector Treublaan 97
1251 CG Laren ***

Aaaah, de sociale media - waar niemand zonder zonde is, maar iedereen stenigt

Het begon allemaal als een grap: ene Sander van Dam (#FF) die hoog van de toren tetterende twitteraars op hun kleine hypocisietjes ging wijzen middels twee- tot vierluikjes. Vermakelijk, in tijden waarin iedereen graag de eerste steen werpt. Vooral omdat de meeste in luikjes gevangen gebruikers van de blauwe vogel allemaal The Current Thing steunen - het systeemnarratief met de minste weerstand dus. Ze pronken met hun prikken, vlaggen fier van EU tot Kiev en dragen wereldbolletjes, plant-emoji's en die rode ronde NOS-goatse. Het zijn overwegend allemaal vreselijk keurige mensen.

Op wonderbaarlijke wijze werden steeds meer van die zelfverklaard zondenvrije zedigen echter woest en woester op Sander van Dam. Niet in de laatste plaats dankzij eminente persoonlijkheden als Hans Laroes, Gerrit Hiemstra, de normaal zo kalme Peter Breedveld en zelfs de doorgaans ongenaakbare Sander Schimmelpenninck (over vleesgeworden vierluikjes gesproken!) werden de screenshotjes van Sander een begrip, en ging Van Dam dreigen met een boek. Zeker nadat mensen beweerden dat hij niet bestond (nog steeds onduidelijk - red.), maar een soort extreemrechts algoritme voor rood vlees zou zijn - waarbij degenen die wild happen niet door lijken te hebben dat zijzelf **het rode vlees zijn. Het ijskoude algoritme "Sander van Dam" hebben we in ieder geval nog nooit betrapt op happen.

Rood vlees dus, dat thans wordt opgediend in het boekje Deugen voor de bühne (Uitgeverij Blauwburgwynia). Daarmee is Twitter als platform op zowel hondsluie, licht aanstootgevende als op fijn-vilein treffende wijze gefileerd als broed- en verzamelplaats voor de meest agressieve uitingen van te veel gebruikers die ongeacht hun (on)gelijk altijd het laatste woord willen hebben. Het platform is in zijn eigen eenluikje gevat, zogezegd. Mooi boekje voor op het toilet, voor als je je telefoon per ongeluk in de bank hebt laten liggen en je toch wat twirritatie zoekt. Tevens een uitstekend cadeautje voor al je niet-twitterende vrienden, om zeker te weten dat ze ervan weg willen blijven. Want zo Deugen voor de bühne één ding bewijst, is het dat Twitter al vol genoeg zit met mensen die het internet niet snappen.