Triggerhappy Malmö: peperduur, kutweer, geen hoeren, geen drugs. Nee, Zweden is niet bepaald het bedevaartsoord van keus voor de Profeet van Molenbeek - je kan nog beter bij Ter Apel op een tuinstoeltje slapen

In mijn vorige feuilleton over Malmö deed ik kond van de hallucinante drugskoersen in het Zweedse hellegat: grammetje coke 350 euro, grammetje wiet 60 euro, grammetje heroïne 200 euro, grammetje pep 150 euro. Ik kreeg twee soorten reacties. De meeste reaguurders waren bezorgd: hoe ging ik overleven in die shithole, waar ook de drank schandalig duur is. Conservatieve lezers schreven mij: je verdiende loon, schobbejak! Verplicht afkicken! 

Nou is het algemeen bekend dat het voor de recreatieve gebruiker geen enkel bezwaar is dat hij astronomische bedragen moet ophoesten voor zijn favoriete ontspanningsmiddel. Pakje peuken in Australië doet 35 euro en Bruce en Sheila paffen vrolijk door. In Amsterdam kostte de sos ergens in de jaren tachtig driehonderd gulden per gram. Het enige resultaat: we hakten wat fijnere en kleinere lijntjes. Goed, das war einmal. 

Een goede vriend appte mij: je moet even langsgaan bij de enige headshop van Zweden: de Hobby Lobby Smoke Shop aan de statige en verhipte Bergsgatan. Eigenaar Rocco Ramadan was er niet, wel zijn neef Imad. Beide heren komen oorspronkelijk uit Gaza. Imad is een coole snuiter, zo weggelopen uit Cheech & Chong of uit een verfilming van de legendarische Fabulous Furry Freak Brothers van striptekenaar Gilbert Shelton. 

Nou moet de lezer weten dat ik een bloedhekel heb aan blowen, blowers en aan koffiesjops. Tijdens mijn gelukkige zeer schaarse bezoekjes aan 020 loop ik dan ook met een grote boog om zo'n walmende stankbel heen, met de neus dichtgeknepen. 

Maar goed, dit is werk.

Wel genderneutrale plees, geen betaalbare pleziermiddelen. En dat terwijl de pakkans nihil is als je doet of je een Somaliër bent. De Safari Eurabia maakt vreemde wendingen in Malmö

Kijk, zo’n bericht in Nyheter Idag is nou precies koren op mijn molen in het kader van het bespottelijk maken van de weg-met-ons-cultuur in het ooit zo stoere Zweden: Oekraïense vrouwen in het vluchtelingencentrum Galaxen in Olofström mogen zich op last van de leiding niet provocerend en uitdagend kleden omdat mannelijke vluchtelingen uit "andere culturen" dan geil worden en dan zijn de rapen gaar.  

De etniciteit van de klagers wordt niet genoemd in het artikel maar ik ga er gevoeglijk van uit dat het om Afghanen en Somaliërs gaat. Het is toch van de zotte: je laat vrouw en kinderen achter in jouw door oorlog verscheurde thuisland en gaat dan in gastland Zweden klagen over de kafirkleding van Oekraïense vluchtelingen en uiteraard ook over dat gøre smørrebrød en het Scandinavische kutweer. 

De volgende stap is dreigen met groepsverkrachting, bij wijze van straf. 

Verkrachting, al dan niet groepsgewijs, is na Björn Borg, Pippi Langkous, Ikea en Abba een nieuw Zweeds fenomeen. In 2017 werd 4895 keer aangifte gedaan van verkrachting. In 2019 was dat 5930 keer. Volgens sommige, ietwat vage bronnen vonden er vorig jaar bijna 10.000 verkrachtingen plaats (tegenover 400 in 1975). 

Een ander nieuw verschijnsel in het ooit zo chille Zweden is geweld, en met name geweld tegen de politie en tussen tribale bendes. Het brave land kent - na Kroatië - het hoogste aantal schietpartijen en bomincidenten van Europa, en is dus ook nog eens koploper qua verkrachtingen.

De Safari Eurabia reist naar de noorderverlichting. Het Britse voorgeborchte van beton, bitter en blubberlijven is verruild voor het vurenhouten voddenvolk van het Scandinavische vasteland

Na mijn Odyssee door de ingewanden van Engeland keek ik halsreikend uit naar Malmö en in het bijzonder naar de safari door de wijk Rosengård, die voor 95 procent uit Irakezen, Afghanen, Somaliërs en moslims uit het voormalige Joegoslavië bestaat. Eurabia op zijn best! 

Zlatan Ibrahimovic is de beroemdste telg uit deze wijk en verder haalt Rosengård het nieuws hoofdzakelijk met etnische narigheid. Recentelijk waren er rellen rond koranpyromaan Rasmus Paladan, die de boel ook al opjutte in 2020, en de zeer gewelddadige volksoproer na de sluiting van een duistere moskee zette Rosengård al in 2008 op de internationale kaart.  

Voor de zekerheid neem ik mijn maat Teun Voeten mee. Teun is cultureel antropoloog, gepromoveerd op de Mexicaans drugsoorlogen en heeft bovendien een rijbewijs én een auto. 

Ik vraag aan professor Teun of ik mijn kogelvrije vest mee moet nemen. De gemoedelijke Brabo (Boxtel, 1961): “Goede vriend Tuur, ik denk dat wij geen gevaar lopen. Alles ist relativ. De murder rate van Tilburg was destijds hoger dan die in het Chicago van Al Capone en ik voel aan mijn water dat de moordcijfers van Rosengård toch minstens tien keer lager liggen. Je moet niet geloven wat er in de kranten staat, jungske.”

Vooralsnog lijkt de grootste bedreiging van onze broze gezondheid het peperdure voer in de troggen (ik zou er mijn varkens vanaf schoppen) op de boot van het Duitse Putagarden naar Rødby, op het Deense eiland Lolland. De overtocht duurt slechts 45 minuten en kost 116 euro voor een enkele reis. Alsof je een emmer leeg schudt. 

Het tochtje doet mij meteen denken aan de de horrorverhalen over  de drankveerboten tussen Zweden, Duitsland en de Baltische staten, vol intens treurige Vikingen die heen en weer varen, louter om zich te laten vollopen.