Safari Eurabia - Weemoed en de wortels van de islamitische aanslagen van 11 maart in Madrid
De Profeet van Molenbeek is aan zijn Safari Eurabia begonnen. Eerste halte: Madrid
Ik was voor het laatst in Madrid op 11 juli 2010, waar ik in een volgepakte kroeg naar Nederland-Spanje keek. Toen Nigel de Jong Xabi Alonso doormidden schopte, werd ik bijna gelyncht door mijn toenmalige schoonbroer Gonzalo en zijn vrienden. Erg populair was ik niet bij mijn schoonfamilie, die ik liefkozend de inquisitie noemde. De oom van mijn toenmalige vriendin Paula was generaal Alfonso Armada, de negende markies van Santa Cruz de Rivadulla die betrokken was bij zowel de Spaanse Burgeroorlog als de Spaanse staatsgreep in 1981. Paula’s tío was het brein achter die staatsgreep en werd veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf maar kreeg in december 1988 om gezondheidsredenen gratie.
Ik woonde met Paulita in Rio de Janeiro, op veilige afstand van de inquisitie, en we waren even naar Madrid overgekomen voor de bruiloft van Gonzalo.
Paula’s zus Astrid was getrouwd met de eigenaar van Ferrovial, een van de grootste bouwbedrijven ter wereld. Baas Rafael del Pino was met een slordige zes miljard euro goed voor een aardige Forbes-notering. Ik kon het wonder boven wonder goed vinden met Rafa, die nog kleiner is dan ik, en ik mocht mee naar de VIP-zone van het Bernabéu-stadion en het après-golfen in Sotogrande, de Andalusische speeltuin van de beau monde uit Madrid.
Enfin: all good things must come to an end, en bijna elf jaar later ben ik voor het eerst weer in in Madrid, waar Paula mij opwacht in het Atocha-station. Ik heb haar verteld over Safari Eurabia en zij wil graag mijn gids spelen in Madrid. We lopen meteen naar het monument voor de 192 slachtoffers van de islamitische aanslagen op 11 maart 2004.
Dit monument is bovengronds een glazen cilinder die ‘s nachts verlicht is. Onder de grond, in het station, is een bescheiden ruimte, huiveringwekkend in zijn soberheid. De namen van de slachtoffers staan op de wanden en verder is er niets. Ik weet mij nooit een goede houding te geven op dit soort plekken. Moet ik bijvoorbeeld een hele ernstige smoel trekken, moet ik zwijgen, moet ik devoot mijn handen in elkaar vouwen?