Turks-Nederlandse successchrijfster vreest Duitse vertaling

We kunnen het niet in Dit Land hè? Is er eindelijk eens een vrouw opgestaan die haar bedompte drie hoog achter-opsluiting tussen islamitische gifschotel en gods gesel beschrijft en daarvoor beloond wordt met lof, prijzen en columns in voormalige verzetskranten - kunnen we we haar nog niet behoeden voor de gevolgen van het openbaren van haar eigen levenswaarheid. Na Ik Ga Leven (recensie) is het nu dus tijd voor de logische vervolgen: Duitse, Franse en Engelse vertalingen, een verfilming en het onvermijdelijke tweede deel: Ik Ga Vluchten. De dappere dame uit Amsterdam West, die sowieso al overal beveiligd moet worden, wil naar het buitenland uitwijken omdat ze vreest voor haar veiligheid. En dan blijft het toch een beetje te stil. Je kan de interne verdeeldheid bijna proeven: 'Oeh een vrouw uit een gemarginaliseerd milieu die voor zichzelf opkomt tegen het conservatieve patriarchaat' is weer ouderwets aan het botsen met 'Hmmm ja maar kritiek op de diepere geloofsovertuigingen van sociaal-economische achtergestelde groepen is racisme en discriminatie en islamofobie'. En zo is er wel het boek, en de lof en recensies en prijzen en de vertalingen en de verfilming. Maar daarna sluiert onze vrije samenleving zich toch weer in schaamte. Behouden reis, Lale.