Geen Rotterdamse toestanden graag

Het is hier vanavond iets rustiger dan normaal. Niet omdat we Hugopasjes controleren bij de deur - dat zouden we nooit doen - maar omdat we vrijdagavond een paar (tijdelijke) toegangsverboden hebben moeten opleggen aan enkele bezoekers. We snappen de hoog oplopende sentimenten best hoor. Mark & Hugo hebben van hun hamer en dans een huichel en dwaal gemaakt. Kamerleden hebben zich onsterfelijk ongeloofwaardig gemaakt met gesoebat over een half uurtje avondklok er bij of er af, een uitzondering voor buitensport maar een beperking voor terrasjes, of een uurtje winkeltijd meer of minder. En wij zien ook wel hoe vermoeid, mentaal uitgeput en moedeloos op het randje van wanhoop zo veel mensen zijn. In de zorg, in het onderwijs, in het gezinsleven en onder vrienden. Ook achter de roze tapkast gooien de barmannen elkaars glazen wel eens in.

Vaccineren, niet vaccineren, verplichten of elkaar de vrijheid gunnen, de dreiging van een eeuwig coronacertificaat waar Brussel aan werkt (en waar dan later andere gezondheidseisen, je gasverbruik en natuurlijk het aantal klimaatonvriendelijke koffieboontjes dat je vermalen hebt mee bijgehouden gaan worden): de pandemie is vanwege wanstaltig coronabeleid op een verschrikkelijk lelijke wijze ontspoord door de aanhoudende leugens en onwaarheden vanuit de beleidsmakers. De betuttelende uitingen vanuit de naar het hoofd gestegen roem die de Kuipersen en Gommersen en Koopmansen zich hebben aangematigd in talkshows waar geen redacteur ooit de definitie van "debat" opgezocht heeft helpen ook niet, om nog maar te zwijgen over de aanstootgevende ijdelheid van een zorgminister die niks kan, maar ook niet weg gaat - tenzij het voor een fotoshoot is. In de bestuurlijke leegte die hij en zijn narcisme achterlaten, vinden complotdenkers, tribunaalroepers en rattenvangers het vacuüm voor hun verleidelijk klinkende alternatieve "waarheden". Totdat ook zij elkaar - uiteraard, het zijn immers aluhoedjes - beginnen te verdenken dat de concurrent door de overheid betaald wordt, en ook daar wordt de retoriek niet bepaald milder of stabieler van.

Dus ja, sure, natuurlijk, wat er vrijdag in Rotterdam gebeurde, heeft vele aanleidingen en oorzaken. Oorzaken die geboren zijn uit wanbeleid en de wanorde van beleid, van hamerende politieknuppels en verstikkende "liefdesuitingen" van dolende dansleraren. Van onmacht en onzekerheid, van door het coronagetij meegezogen worden van golf naar golf. Van de vrees voor vaccins, baanverlies of faillissement tot de oerdrang naar vrijheid en eigen verantwoordelijkheid. Van een parlement vol bange Kuikens en naargeestige Paternottes tot het Torentje waar te veel lijken van een zielloze premier liggen opgeslagen. Maar dat mag niet, en zal nooit, een reden zijn om in de comments van dit weblog te gaan juichen voor ordinair straatgeweld tegen handhavers, hulpverleners of de openbare ruimte in het algemeen, door dolgedraaide hooligans die te lang naar de hitspraatjes van huichelende "vrijheidsstrijders" hebben geluisterd. Corona versla je niet door city cops op de Coolsingel een cobra-6 te laten koppen.

We tolereren geweldsverheerlijking niet als branievolle kroegpraat, niet als huiskamerhooliganisme van toetsenbordridders en we willen het eigenlijk zelfs niet lezen met een sarcastische ondertoon. Gewoon niet. Het praathuis GeenStijl is een bastion van vrijheid, maar wel binnen de klassieke liberale lijnen: bij (oproepen tot en het verheerlijken van) geweld trekken we een heldere lijn. Altijd al gedaan en nu misschien wel prangender dan ooit, dus we benadrukken die huisregels nog maar een keertje extra en vergeet niet tot de laatste zin door te lezen. We bieden graag ruimte aan reaguurders die even willen luchten, hun ongenoegen kenbaar willen maken of hun mening scherp willen slijpen. Maar we zijn geen zuipkeet voor gefrustreerde hooligans die hun testosteron, oestrogeen of mentale stabiliteit niet onder controle hebben. De uitsmijters van dienst zijn derhalve scherp afgesteld en goed geïnstrueerd. Zorg dat ze hun waterkanon droog kunnen houden, de banhamer in de gereedschapskist mag blijven en laat louter de virtuele tap voor verkoeling van verhitte gemoederen zorgen. Denk een beetje om uzelf, om elkaar en welja: ook om ons. Want alleen samen... OK die kudtslogan maken we maar niet af. Proost, mensen. Hou moed, en je gemak.