Iedereen is namelijk buiten, want daar gebeurt het

Treurige beelden uit het hele land van vernielingen, vechtpartijen en wederkerig politiegeweld vulden het Weekend van de Avondklok. In Eindhoven raakte deze horeca-onderneemster nóg gedupeerder door de rellende randdebielen tussen vreedzame demonstranten, maar ook zonder geweld vragen deze Amsterdamse buurtkroegen om uw steun. Want zijn toch op de wereld om mekaar te helpen, nietwaar. En vergeet dan ook het autootje van Oma Tonnie in Tilburg niet!

Helpen, zei u? Wat er nu gebeurt, is dat we onszelf & elkaar wéér door Rutte uit elkaar laten spelen. Vanmorgen sprak hij opruiende taal tegen de, volgens hem, "99% die zich aan de maatregelen houdt" om die meerderheid te keren tegen de overige 1%. Burgers moeten van DemissioMark afrekenen met andere burgers, terwijl de bal bij de politiek ligt. Een bal die ze al zo vaak hebben laten vallen, alweer & nog een keer, zelfs je identiteit komt er inmiddels mee in gevaar. Je volledige vrijheid inmiddels ook.

Het hele jaar horen we hoe solidariteit ons door de Chinese Sars moet slepen, maar het mag alleen centraal bepaalde, door regels, kaders en voorwaarden afgebakende solidariteit zijn. Al die anderen, die 1%, joh, die zijn allemaal gek. Helemaal wappie. Citaat van Jan Willem Duyvendak, hoogleraar sociologie aan de UvA ****uit voormalige verzetskrant Parool: *“Het is precies het Amerika van Donald Trump. Als je leeft in een eigen werkelijkheid, krijg je vanzelf het idee dat je radicale dingen moet gaan doen om anderen de ogen te openen.” *

Dat is een vies retorisch truukje: niet alleen worden mensen collectief voor gek verklaard, hun motieven worden ook louter bekeken als een echokamer van hun eigen groep. Zo hoeft die Duyvendak zijn eigen dichtgetikte Bubbel van Oud-Links UvA-Dédain niet te verlaten om in de echte wereld op zoek te gaan naar bredere redenatie, diepere beschouwing en eerlijke (zelf-) reflectie: veel makkelijker is het om een door de meerderheid moreel gesegregeerde groep zelfstandig iets aan te rekenen, waar we juist collectief mee kampen: een pandemie die bij bijna iedereen mentaal, fysiek, emotioneel en financieel zwaar weegt. 

Als je solidariteit predikt, verlangt of zelfs afdwingt, begin dan bij degenen die als eersten over de rand kukelen. Ga niet vragen wanneer de demissionaire (!) MinPres het leger gaat inzetten tegen zijn eigen bevolking, zoals de Innige Banden van de media vanmorgen deden (die overigens nooit vragen wanneer het leger wordt ingezet om de vastgelopen vaccinatiestrategie los te trekken van Hugo's selfieziekte). Doen alsof je zelf boven die mensen staat door zo hard mogelijk op ze te trappen, is OOK een uiting van mentale schade. Bekijk het anders eens door de ogen van Theodor Holman: empathischer.

Na de breek, een mailtje aan alle Kamerleden waarin we op cc stonden, waarin een burger een keurig verwoorde bede doet om de vlám uit de pan te halen. Minder maatregelen, niet nóg meer maatregelen, maar bétere maatregelen. Want die relschoppers leiden vooral van één ding enorm af: Hugo de Jonge kan niks, Mark Rutte nog minder, en de avondklok zette alles op vijf voor twaalf.