"Vrij reizen" is ook maar een rekbaar begrip

Deze week ineens weer volop in het nieuws: Het Griepje. De regering heeft een plan, dat luidt 'zoek het allemaal zelf maar uit maar als je dat verneukt, gaan we alsnog coronapassen invoeren'. Dat plan krijgt rugdekking van Brussel want de bureaucratische plaag heeft het EU QR-bewijs met een jaar verlengd. Dat duurde wat langer dan gepland want in Brussel zijn zelfs de barpinda's het met elkaar oneens over hun eigen zoutgehalte. Tom Staal stond derhalve vorige maand al in het Berlaymont om de bijna 400.000 weigerkrabbels van Rob Rooken & Rob Roos (JA21) door de gangen te slepen en dan zul je net zien: toen werd het voorstel nét niet aangenomen. Niet omdat het Europarlement het niet wilde, maar omdat er nou eenmaal altijd over punten en komma's geneukt moet worden. Dat kun je namelijk allemaal weer declareren. ENFIN, Tom nog eens terug voor de nieuwe stemming  en ditmaal is het reisbewijs voor betuttelzieke mensen wel aangenomen. Uiteraard proberen vreselijke types als Sophie in 't Geld (D66) en Tineke Strik (GL) te doen alsof zo'n EU coronapaspoort een oplossing is, maar u weet wel beter: Brussel bedenkt eerst zelf een probleem zodat ze daarna de oplossing kunnen centraliseren. Dus zeggen ze: "Je wilt toch geen 27 verschillende QR-codes om door de EU te reizen?”, maar het werkelijk punt is: mensen willen überhaupt geen QR-codes. Maar die tut van GroenLinks spreekt nota bene letterlijk de woorden die bij ons de ZIE JE WEL-Pavlov triggeren: *"Het gaat om de infrastructuur.” * Van Brussel naar Beijing is nog maar een paar jaar reizen...

Azijnbode stelt echt hele open en nieuwsgierige vragen

Zwitserland brak onlangs onderhandelingen met de EU af over verdere uitbreiding van de interne markt-samenwerking. Brussel wilde simpelweg te veel in ruil voor Zwitserse toegang. In de Azijnbode heet dat "een stille revolutie" die wordt geweten aan de "conservatieve regering" en het negatieve oordeel daarover wordt vermomd als een vraag: "Wat bezielt de Zwitsers?" 

Als je die "vraag" nog moet stellen, heb je een paar afslagen gemist de afgelopen jaren. De EU, feitelijk pas begin jaren negentig opgericht, is een politiek instituut dat al drie decennia driftig op zoek is naar legitimiteit in de vorm van een liefhebbend volk. Het Europees parlement is een nepparlement van derderangs alcoholisten en graaiers die ja knikken op alles wat de ongekozen Commissie zegt en boos kijken naar iedereen met kritiek op de EU. Als die kritiek substantie krijgt via "Nee"-stemmen in diverse referenda, dan gaan die stemmen gewoon door de shredder.

Er is na de eeuwwisseling een munt ingevoerd op politieke gronden die nu voor grote monetaire problemen zorgt omdat zwartgrijze contante economieën niet met witgrijze girale economieën te verenigen zijn. Schuldenbergen worden afgedwongen communicerende vaten tussen Noord en Zuid en indien nodig worden democratische regeringen omvergeworpen met sancties. Tegelijkertijd worden ondemocratische, onderontwikkelde en nog veel corruptere landen in het verre oosten van Europa langzaam ingelijfd met associatieverdragen.

De vrijhandelszone wordt ook steeds meer gepolitiseerd om de EU meer macht te geven, zonder daarvoor het vervelende hobbeltje van "democratische instemming van de lidstaatbevolkingen" te hoeven nemen: "Wat de Europese Unie hier eigenlijk gedaan heeft, is een onderhandeling over het wegwerken van handelsbarrières misbruiken om de macht van het eigen regelgevende apparaat uit te breiden. Jammer genoeg is dit een tendens aan het worden op Europees niveau, aangezien de EU met haar nieuwe internationale handelspolitiek nu ook allerlei standaarden en voorwaarden aan handel drijven wil gaan koppelen", aldus Belgisch EU-watcher Pieter Cleppe vorige week. Dus zelfs de handelsvoordelen verdwijnen en worden opgeslokt in een moeras van regels, eisen en mores.