Missie: mislukt

Er is bijzonder veel onrecht op deze wereld. Er is kindersterfte, er zijn glazen plafonds, auto-immuunziektes, onaangekondigde regenbuien en er is het werk van Doortje Smithuijsen, waaraan om onduidelijke redenen nauwelijks te ontkomen is. Doortje heeft ooit filosofie gestudeerd en alle kennis die ze daar heeft opgedaan gebruikt ze om elke pluis die haar navel verlaat te onderwerpen aan een (niet bijster grondige) studie. Dat doet Doortje in nagenoeg onbeluisterbare podcasts, nietszeggende columns, gekmakend voorspelbare boeken en krankzinnig oubollige tv, die ze vervolgens in allerlei nagenoeg onbeluisterbare, nietszeggende, gekmakend voorspelbare en krankzinnig oubollige interviews aan de mens mag brengen. Om het fenomeen te doorgronden en omdat de schat net een nieuwe NPO-serie op de buis heeft (over telefoonverslaving, superleuk, red.) hebben we een aantal van deze interviews tot ons genomen en nou vrolijk word je er niet van. Wat blijkt: Doortje is een klassiek geval van het tafellaken-servet syndroom. Ze is net slim genoeg om gewichtig te klinken, maar net te dom om echt iets zinnigs te zeggen. Ze is net slim genoeg om allerlei in schwung zijnde theorieën te begrijpen maar net te dom om ze vervolgens op een eigenzinnige manier toe te passen. Doortje heeft genoeg interesse in de wereld om haar heen om deze dominante theorieën tot zich te nemen, maar niet genoeg interesse om er iets anders mee te bestuderen dan haar eigen draaicirkel. Doortje Smithuijsen is maatschappelijk engagement voor mensen die eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig willen zijn maar zich daar wel goed over willen voelen. Vrijwel alles in haar werk draait om kapitalisme en seksisme, en dan vooral hoe dat zijn doorwerking vindt in het privéleven van Doortje Smithuijsen. Het enige nieuwe hieraan is dan ook dat alle eerder verschenen werken over kapitalisme en seksisme niet gingen over het privéleven van Doortje Smithuijsen, ongetwijfeld tot grote verbazing van Doortje Smithuijsen zelf. Er bestaan geen individuen, alleen maar systemen, en het middelpunt en dus ook voornaamste slachtoffer van al die systemen is Doortje Smithuijsen. Het kapitalisme heeft Doortje Smithuijsen eierstokken gegeven om Doortje Smithuijsen klein te houden. In het universum van Doortje Smithuijsen staat elk incident voor een bredere trend en is geen plaats voor willekeur, alles is immers te herleiden tot de systemen die ze in het kader van haar propedeuse heeft leren herkennen. Illustratief voor Doortje Smithuijsen: te gast bij Nooit meer slapen vertelt ze over haar ex-vriend, die een broodje ging halen bij de bakker, dat betaalde van hun gezamenlijke rekening en het daarna uitmaakte. Haar enige verklaring daarvoor is dat mannen klaarblijkelijk dankzij ingesleten en door het kapitalisme gecultiveerde genderpatronen zichzelf meer ruimte durven toe te eigenen dan vrouwen. Veel voor de hand liggender is natuurlijk dat haar ex geen cent te makken had of gewoon een enorme zak hooi is, maar Doortje Smithuijsen is verslaafd aan haar eigen navel, en lijkt zich niet voor te kunnen stellen dat iemand anders dat niet is. Wellicht een kwestie van levenservaring. 

Ze kan trouwens ook niet bovengemiddeld goed schrijven of interviewen, maar dit terzijde.