Soort van Christophe Guilluy is soort van Josse de Voogd.

Frankrijk heeft Christophe Guilluy. Duider des vaderlands, realist der realisten, weg, licht en waarheid in duister land van Macron-dystopie en baquevelociperende elite. In Nederland hebben ze Ewald Engelen. Dat is een Christophe Guilluy die dan weer een Josse de Voogd is maar dan meta, op steroïden and then some. Engelen is een graag geziene gast in alle media gast in sommige media omdat je in Nederland, net als in Frankrijk, alleen maar te gast mag zijn in álle media als je de juiste mening hebt. Lees maar in dit artikel van top-auteur Hans van Willigenburg op top-medium TPO hoe dat zit met jessedevoogdoïde meningen hebben, maar beslist niet overal welkom zijn: "De stupiditeit van het publieke debat is verschrikkelijk. Mensen gaan er zonder enig bewijs vanuit dat als je over onderwerp A standpunt X inneemt je over onderwerp wel standpunt Y zult hebben. Zo proberen ze je op een luie manier te framen en verdacht te maken. Je wordt dan guilty by association. Zonder dat iemand, helaas, geïnteresseerd lijkt te zijn in waaróm je een bepaald standpunt inneemt". Die stupiditeit van het publieke debat is exact waar het om gaat. Elk land hoeft maar één Josse de Voogd/Martin Sommer/Christophe Guilluy/Douglas Murray/Tilo Sarazin/Ewald Engelen te hebben, dat is ruim voldoende om het collectieve verstand niet definitief te verliezen en de waanzin, voorlopig, buiten te houden met verstandig realisme. Dus hup Ewald Engelen, HUP! ZEG HET ZE!