Ocharme. Clickbait van het zieltogende bondsblaadje van pijprokende corduroy-jasjes. Daar tuinen we op deze Black Friday toch even in. Volgens Volkskrant-columniste Harriet Duurvoort is ze "de favoriete boksbal van GeenStijl". Dat valt nog reuze mee volgens onze FactCheck Afdeling. Welgeteld 22x komt mevrouw Duurvoort voor hier op de GeenStijl (Heleen Mees 65x, Asha ten Broeke 141x, dus reken je niet rijk). Mevrouw is stukjesbakker bij de Azijnbode en schrijft vaak domme dingen, wat heet; mevrouw schrijft al vijf jaar iedere keer hetzelfde domme stukje. Daar vinden wij dan soms wat van. Toen wij Harriet eens tegen het frele lijkbleke lijf liepen vroeg ze ons "Waarom zijn jullie bij GeenStijl allemaal van de PVV?". We zijn toen maar hoofdschuddend om zoveel domheid bierrr gaan halen bij de bar, want met opiniekipjes die hun columns en de rest van hun dagbesteding aan de etniese kokosnoot te danken hebben, is het slecht discussiëren. Maar wij zijn de beroerdste niet. Iedereen verdient een tweede kans. Ook Harriet. Koffiedrinken met de ouweheer Duurvoort gaat helaas niet meer, maar voor Harriet hangen we graag een touwtje door de brievenbus. Kunnen we haar meteen begeleiden met d'r AtlasContact-boekie. Zo zijn wij dan ook weer. Trek wat leuks aan Harriet & de suikerklontjes betalen wij. Klikkerdeklik ⬇.

Meer kleur is hard nodig.... Ja dat begint goed... Cultureel divers danspubliek... Ja oké... Slavernijverleden... Black Achievement Month... Ja een Duurvoortje... Zwarte rolmodellen... Inspirerend voor zwarte Nederlanders... Check... Nederland is al decennialang veelkleurig, maar er zijn genoeg plaatsen in Nederland waar je als gekleurd mens absoluut de enige bent. Tussen het publiek bij Het Nationale Ballet bijvoorbeeld.

Ho. Stop. Wacht.

Ten eerste. Er zijn in Nederland ook genoeg plekken waar je als blank mens absoluut de enige bent. We zullen niet direct Opsporing Verzocht roepen, dat is afgezaagd. Maar wel. Bij het Kwakoe Zomerfestival. In de kopgroep van de Marathon van Rotterdam. In delen van Amsterdam Zuidoost. Bij de jaarlijkse ex-mannen-reünie van Anouk. Bij het World of Food in Amsterdam. Tussen mensen die Witte de With nog kennen. Tijdens alle Sweets-feesten, zoals die bij Beachclub Vroeger. Bij ledenvergaderingen van de politieke partij Artikel 1. Als lid van het Amsterdamse gospelkoor Zo. Bij de anti-radicaliseringsafdeling van de Amsterdamse politie. Na acht uur 's avonds op het Bos en Lommerplein. Bij voetbalclub Real Sranang. In de optocht van het Zomercarnaval Rotterdam. Tussen alle DENK-stemmers in heel Nederland (Arnoud van Doorn telt niet). Bij voetbalclub Turkse Kracht Apeldoorn. Om drie uur 's nachts bij de Kentucky Fried Chicken als er ook een Burger King in de buurt is. In iedere shishalounge overal ooit. Bij de Surinaamse Moskee in Utrecht Overvecht. Tijdens een artiestenvergadering van Top Notch. In de finale van de 100 meter sprint voor mannen. In hiphopcafé De Duivel. Tijdens de Cabofeesten in Rotterdam. Tijdens Sinterklaa... o nee, die niet meer. Desalniettemin. Zie je nou wel Harriët? Op plekken ergens de enige zijn is echt geen exclusiviteit die is voorbehouden aan gekleurde mensen. Het heeft simpelweg te maken met interesse, cultuur, opvoeding, enzovoort. En dat is ook helemaal niet erg. Wat ons brengt bij:

Ten tweede. Waarom wil jij dat gekleurde mensen ballet zo leuk vinden? Gekleurde mensen vinden ballet geen zak aan. Sterker nog: de meeste witte mensen vinden ballet ook geen zak aan. De meeste mensen vinden andere dingen leuk. Gekleurde mensen zijn bijvoorbeeld onbenullig goed in hiphopdansen, breakdancing, alle Latijns-Amerikaanse dansen, eigenlijk álle moderne dans en álle urban dans. Zeg maar: überhaupt ritmegevoel. Dat vinden ze leuk, dat doen ze graag en daar kijken ze graag naar, veel liever dan naar dat theatrale gehark in zo'n tutu. Het zijn tevens allemaal dingen die gekleurde mensen beter kunnen dan witte mensen. Of zoals het racistische Trouw zich in 2005 al afvroeg: "Bouncen. Kunnen negers beter dansen?" Witte mensen staan daarentegen weer met z'n allen in de Gashouder keihard te Konijntjesdansen tijdens een technoklapper, als het even kan bij zwarte dj's als Robert Hood of Carl Cox. Is het mooi dat jouw zus een fucking goede balletdanseres is? Ja, dat is fantastisch. Is het erg dat gekleurde mensen daar geen kut om geven? Nee, dat is niet erg. Laat mensen kiezen. Laat mensen genieten. Kunst wordt echt niet interessanter als ze inclusiever is.

Kostelijk. Uitgerekend op de dag dat de elitaire eenmansknokploeg Sander Schimmelpenninck (bekend van Het Rode Boekje) bovenstaande column over asociaal gespuis op social media publiceerde bij de Volkskrant — trapt Sander zelf collega Harriet Kuuroord (bekend van Het Zwarte Boekje) dusdanig hard in haar kruis dat ze de brui eraan gegeven heeft. Een en ander werd al voorspeld door Jan Dijkgraaf, van The Profeet Online, en we lachen al de hele dag hardop om deze ordinaire kleuterruzie tussen deze twee ondermaatse prutsers die van het respectabele 100-jarige Volkskrantje een ordinair fietsenhok in Pekela maken. Hoe lang @Jack, CEO van Twitter, het misselijke hatertje Schimmelpenninck nog handhaaft op zijn schitterende platform is niet bekend — tegen iemand "retard" zeggen is ongeveer hetzelfde als homo zeggen tegen een journalist als hij geen handen wil schudden. Reuze benieuwd ook hoe Volkskrant-chef Pieter Klok dit nu weer gaat reguleren.

Steven Brunswijk is cool. Hardwerkende self-made NL-gozer die zichzelf via GeenStijl/Dumpert beroempt maakte en daar met een YouTube-kanaal, een theatershow en een NPO-programma op voortborduurde. Huldoos. Een soort van Theo Maassen, maar dan zonder het kleinkunstige moraalgemeur. Steven doet categorisch niet mee aan de zwarte zeurzeik-koeltoer, en dat wordt hem door zwarte zeurzeikers niet in dank afgenomen. Harriet Duurvoort, de lijkbleke beroepsnegerin van de Volkskrant die dagelijks "racisme" naar grachtenpanden schreeuwt, beticht Brunswijk nu van "cooning". Wat best een gore beschuldiging is, onder negernegers. Nee, trut. Als er iemand tapdanst naar de pijpen van de zwartwit SJW-terreur dan ben jij het. Biatch.

Wat is dat toch, dat de complete Nederlandse geschiedenis door citroensapdrinkers als Sylvana Simons of bovenstaand figuur continu en dwangmatig overgoten moet worden met bruine verf? In plaats van het verleden te erkennen en erover te praten en doceren, moet alles wat ook maar iets met een zee of een boot te maken heeft gehad kapot en dood. Zeehelden zijn nazi's voordat de echte nazi's er waren en alle herinneringen, standbeelden, boten en cultuurmomenten zijn anti-zwart. De naam van Witte de With is te wit, de Gouden Koets is een apert racistisch object en een VOC-evenement is de Nederlandse versie van een NSDAP-dag. Wie zijn of haar bewustzijn van de vaderlandse geschiedenis niet in de cultuurhistorische versnipperaar wil pleuren is een gore racist. Dus wat een heerlijk verfrissend interview met hoogleraar Piet Emmer in De Telecongo. Dat de rol van Nederland in de slavernij enorm wordt overdreven. Dat je het verleden niet kan zuiveren door standbeelden van JP Coen en Witte de With weg te halen. Dat racismeroepers niet snappen dat racisme geen voortvloeisel is van een koloniaal verleden, omdat er in Noorwegen ook racisme is. Dat de slavenhandelaars van TURK DENK hun hypocriete smoel moeten houden. Wie na het lezen nog steeds de neiging heeft om mensen, namen, gebouwen, standbeelden en historische figuren aan te geven bij de racismegestapo, kan hieronder een interview bekijken. Team Piet Emmer!