2017 was lang niet zo brutal als 2016 qua geliefde mensen uit het leven rukken. Maar uiteraard gingen er ook dit jaar mensen dood, want zo is het leven. De relevante rouwrandjes van 2017. Of nou ja, een min of meer willekeurige selectie.

Chriet Titulaer - Allround Science Guy**
**Voorspeller en uitvinder uit een ander tijdperk, namelijk van toen televisie nog relevant en belangrijk was. Bouwde het Huis van de Toekomst waar we anno nu alleen de laadpaal voor de elektrische auto van aan het overnemen zijn. Alle andere gimmicks en gadgets die toen nog zoveel luxueuze gemakzucht ademden, hebben ons nu omsingeld en ingesloten en groeien door als het Internet of Things, waarin je grasmaaier met je koelkast kan praten om bij de laatste strook gras alvast te vertellen dat de baas bijna z'n koude biertje verdiend heeft. Enfin, de meest televisiegenieke provinciale professor van Nederland is in 2017 dus definitief analoog gegaan. RIP Chriet.

Jorge Zorregeuita - Regimeminister en prinsessenpapa**
**De "onschuldige" vader van Maximá legde het loodje in de zomer van 2017. Hij werd 89 en dat kunnen een heleboel mensen die leefden onder het regime waarin hij minister was niet zeggen. Maar de een z'n dood werd de ander z'n vrijlating: kort na de dood van Papa Maximá verliep de uitruildeal vanJulio Poch, en werd de Transavia-piloot vrijgesproken van mensen uit een vliegtuig gooien. TOEVAL?

Hugh Hefner - Badjasdrager met konijnenslippers
De man die door alle deugden heen brak, naakte meisjes op papier afdrukte om de ruimte tussen steengoeie interviews mee op te vullen, daar dankzij een lief klein konijnenlogo een wereldberoemd imperium mee bouwde, en toen met al die meisjes in het huwelijksbootje stapte, danwel de grot van zijn Playboy Mansion mee in zwom. Hef stopte de He in het moderne hedonisme, de Hu in 'huiverende reacties' en de koers van viagra naar stijve winsten. Zijn blaadje heeft 'm overleefd, maar dat kan ook nooit lang meer duren. Het zijn nu andere tijden, meneer...

Dick Bruna - Konijnenkunstenaar**
**Deed, net als Hef, ook iets met konijnen. Ging daarmee eveneens internationaal. Zijn konijn kreeg zelfs een standbeeld in Utrecht. Op het Nijntjepleintje. Lieflijker dan dat is Nederland nooit meer geworden. Bijgaande tekening mag dan ook eigenlijk helemaal niet.

Alexander Penthouse&D66**
**Hadden we al een IM van.

Ach wie houden we voor de gek wij zijn ook dol op lijstjes en overzichten en terugblikken en Dingen van het Jaar. Hier onze fotoselectie van foto's van het jaar, inclusief onmisbare bonusfotobewerking.

De Blokkade van Dokkum
Zaterdag 18 november 2017, 10:57 uur, A7 bij Oudehaske (FRL). Ze kwamen er niet langs. Oprjochte en zeer goed geïnformeerde Friezen stoppen twee aftandse stinkbussen vol randstedelijke kinderfeestvernielers die op weg waren naar de landelijke Intocht van Sinterklaas en Zwarte Piet te Dokkum. Iedereen en z’n moeder driewerf huilie huilie over het eeuwig recht van demonstratie, maar ze kwamen er niet langs, en het werd een van de vrolijkste kinderfeestjes van de laatste jaren. Bedankt Blokkade-Friezen. Bedankt Jenny. Tot hier. Niet verder. Zo simpel kan het zijn. (Pritt)

De Luchtfoto die Alles Zag
De Meest Nederlandse Nieuwsfoto van het Jaar was deze luchtfoto, gemaakt in de bossen bij Zeewolde, van mannen in witte pakken bij wat de vindplaats van het lichaam van de vermiste Anne Faber zou blijken. Een ANP-fotograaf maakte de foto vanuit een gecharterd vliegtuigje, je ziet de forensische mannetjes omhoog kijken en je proeft hun verbazing, de politie werd boos, op sociale media ontstond voorspelbare morele verontwaardiging, en nieuws volgend Nederland hield de adem in. De vermissing van Anne Faber kwam hier ten einde, en de zaak vat dit land aardig samen.

Een mooi meisje raakt vermist. Op social media verschijnen oproepen om naar haar uit te kijken. De laatste selfie duikt op - verregend maar ogenschijnlijk zorgeloos. De route wordt bekend, haar fiets gevonden, theorieën delen zich en steeds meer mensen kijken, lezen en zoeken mee. Een verdachte komt in beeld, het medeleven van Nederland uit zich in verontwaardiging en woede. Over alweer een mislukt sociaal experiment. Over de geur van wantoestanden die opstijgt uit psychiatrische kliniek Altrecht. Over psychologen die volgens de postmoderne richtlijnen van alle daders slachtoffers maken, maar die vervolgens nooit lijken te kunnen accepteren dat uit hun diagnose niet per definitie genezing kan volgen.

Sommige mensen zijn ongeneeslijk slachtoffer van zichzelf, en het is aan de veiligheidssystemen van de samenleving om te voorkomen dat zulke slachtoffers daders worden, laat staan dat daders de kans krijgen om hun daden te herhalen. Bij Anne Faber heeft het systeem daarin gefaald, mede omdat de dader te gretig tot slachtoffer was gepromoveerd.

Dat is wat de luchtfoto van de mannen in de witte pakken laat zien. De zachte sociale wetenschap heeft met een brede verfroller een psychologische puinhoop geschilderd en de toegepaste forensische wetenschap mag het met haar kleine kwastjes, pipetjes en pincetten komen opruimen. Alweer.

De luchtfoto maakte ingehouden machteloosheid los die zich, zoals zo vaak, in moralistische verwijten op de boodschapper richt. Want deze foto betekende de dood van de hoop op een goede afloop en frustratie over onwelgevallige feiten heeft nou eenmaal vaak de gemakzuchtige neiging om zich te uiten tegen een proxy - ditmaal dus de perfide persfotodienst ANP.

Het veranderde niets. Anne is vermoord. Wat rest, is een rechtssysteem waarin Michael Panhuis, dader van Faber en slachtoffer van zichzelf, veroordeeld wordt tot een lang traject richting een nieuwe kans op deelname aan een samenleving waarin hij nooit zal functioneren. (Klik hier voor 10mb hi res)(Van Rossem)(sorry voor de lap tekst)

Rico vs Jamal
Natuurlijk, op papier was het slechts een lucratief potje matten zoals we dat het hele jaar door zien. Maar we waren erbij, en tussen de regels door was het toch heus wel iets meer dan dat. Hoe dan ook was het reden voor een bezoekje aan de bedrijfsarts de volgende ochtend, want hartklachten alom. De spanning was onhebbelijk want ONZE RICO werd 2,5 rondes lang weggetikt door die Berberse siege engine en op een of andere manier, we kunnen de vinger er niet echt op leggen, gunden we dat de andere helft van de zaal eigenlijk niet. MAAR TOEN, in ronde vier werd de atleet van de kroegvechter gescheiden, kon Jamal z'n handen niet meer omhoog houden, trok Rico hem het diepe water in en bekocht hij het uiteindelijk met een KO straight from hell. Mannen, edoch vooral Rico, bedankt voor een memorabele avond. (Spartacus)

De kranige koloniaal
Uw correspondent koloniale waren en aanverwante artikelen kon natuurlijk niet om deze prachtige kop heen. De Molukse veteraan die na jarenlang talmen en kwezelen van de Nederlandse overheid toch de erkenning kreeg die hij verdiende. Zoveel geschiedenis in een foto: de dekolonisatie, die schofterige behandeling van de trouwste KNIL’ers, het treinkapersverhaal, hun navolgers op de brommer - nee, geen twijfel mogelijk. Daarnaast is het gewoon een prachtig beeld, zo’n gegroefde kop van een kranige ouwe baas. Vijf koffiekleurige tropenreeten. (Zentgraaff)

Een hapje gillende Turk
Als een slaafse afgevaardigde van de Turkse dictator Erdogan het land wordt uitgelazerd, komen de in Nederland wonende Turken natuurlijk in actie! Want in Nederland wonen voorts louter nieuwe Hitlers en mensen die kinderen verhandelen. Gut wat hebben de in Nederland wonende Turken het toch slecht en wat worden ze gediscrimineerd door die gore Hollanders. Dus dan kom je op voor je eigen land, Turkije natuurlijk, want fuck Nederland! Wie denken die kaaskoppen wel niet wie ze zijn, zomaar een zelf bepalen welke ministers op bezoek mogen komen en welke niet? Op de foto een racistische Hollandse herder die met zijn fascistoïde tanden een stuk halalvlees uit een gillende keukenturk grist. Een uitermate succesvolle samenwerking tussen mens en dier. Kale Turk die de boel nog probeert te sussen en als gedetailleerd klapje op de Ottomaanse vuurpijl: een half sigaretje op de stoep naast het hoofd van het lijdend voorwerp. Dit is helemaal geen foto, dit is kunst. (Mosterd)

Veldheer Hiddema overziet zijn gebieden
Alle clubs uitgeschakeld in de Europacup, Oranje niet naar Rusland, maar gelukkig is er nog iets om trots op te zijn. De jonge en kundige verkeersleiders die Theofiel Hiddema, luitenant van de Renaissancevloot, op Schiphol aantrof bijvoorbeeld. Salus populi suprema lex esto! (Ronaldo)

Bonusfotobewerking stopt de 'it' in Witte Onderbroek
Unaniem door de hele redactie gierend van het lachen gekozen tot Joligste Fotobewerking van 2017. Dit is de beeldbewerking die het met te veel hete lucht opgeblazen ballonnetje van #MeToo doorprikt, want met de ontmaskering - door GeenStijl, hihi - van Francisco van Jole als aanrander werd de Nederlandse tak van #MeToo clownesk. Iedereen & z'n Joop-redacteur deed of de neus bloedt, het hele Mediapark is al maandenlang in ons kent ons omerta-modus, en wat van een verzet tegen machtsmisbruik fluks was afgegleden naar een heksenjacht op kleedkamergrappen, viel dood in voldragen hypocrisie. En alhier zitten we nog steeds te schuddebuiken omdat de meest moralistische vingerwapperaar van het Nederlandse internet voorgoed in zijn hypocriete hemd én witte onderbroek staat. En iedereen en z'n mediamoralist die hem de hand boven het hoofd houdt, ook. (Fotoneuq: Conan de Rabarber)

necrosis is dood (RIP), dus we hebben de reaguurdersbokaal naar hem vernoemd. Dat was het minste dat we konden doen. En je gelooft nooit wie 'm wint.

Normaal gesproken steken we hier dus de loftrompet voor de reaguurder van het jaar, omdat het de afgelopen jaren altijd necrosis was. Maar ja. Die is dood. En dan blijkt uit de statistieken ineens dat de grootste masochist van de panelen tot koning van de comments gekroond kan worden. Want de winnaarrr is, niet in de laatste plaats dankzij zijn (of haar) gretige neiging om te reageren op andere reaguurders (een mogelijkheid die door de nieuwe threaded comments functie ook nog eens behoorlijk versterkt wordt)... DE KOREAANSE SLET, met 5590 comments. Ja, dat is amper de helft van wat necrosis doorgaans deed en nee, we weten zelf ook niet wie of er precies achter het DKS-account zit. Een NAVO-shill, een trol uit Brussel of een door Kafka Ollongren betaalde sokpop van D66. Misschien wel een imam. Echt, geen idee. Maar wat we uiteraard wel waarderen, zijn tegendenkers. En dát is DKS. Het is nogal een opgave om keer op keer. Op keer. Op keer. En ondanks vele (vaak volkomen terecht verdiende) temp bans. Terug te blijven komen om de roze hordes de les te lezen in de panelen. Gretig, onvermoeibaar en niet zelden ook nog met zinnige commentaren. En dat zónder oproepen tot advertentieboycots. Dat verdient toch enige hulde, complimenten en respect voor de volharding. En dan ook nog aan het einde van het jaar (en mede door het overlijden van de concurrentie) als meest (re)actieve reaguurder uit de panelen opstaan. Dat verdient met recht De necrosis Bokaal voor Raguurder van het Jaar 2017. Van harte, Slet.

Ja natuurlijk ben ik gevraagd. En niet alleen door Martin Bosma, tijdens het Grote GeenStijl Dictee. “Wat voor farce was dat!?” vroeg ik hem naar de toestand in Rotterdam. Hij bezwoer dat hij er niets mee te maken had. Beetje dom, meer dan een beetje zelfs gaf hij toe. “Is het niets voor jou, de PVV-lijst in Rotterdam aanvoeren?” Goeie grap; wat het ongetwijfeld ook was. Totdat ik ‘ja’ had geroepen natuurlijk. Maar nee Martin. Dat is niets voor mij. Ik kan me niet eens meer herinneren of ik nog de moeite had genomen om die woorden uit te spreken of dat mijn blik het antwoord luid en duidelijk gaf.

Als getogen Rotterdammer gaf ik mijn ja-woord uiteraard aan Leefbaar Rotterdam.

Tot twee keer toe zelfs.

Ware het niet dat ik vergat al getrouwd te zijn met METRO. 

Nou ja, vergeten? Gelijk een overspelige man wist ik dondersgoed wat er zou gebeuren als ik toestemming voor mijn overspel zou vragen. Anders dan die overspelige man, vroeg ik brave borst, dan ook eerst toestemming aan mijn partner.

Ik hou van METRO.

Er gaat niets boven METRO, de enige krant die zowel op papier als online tot het best gelezen nieuwsmedium behoort.

En als METRO ‘nee’ zegt, is het duidelijk.

NEE.

En dus was het NEE. 

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Introspectie is hierbij aan de orde: dertien jaar schrijf ik al over álles wat zich in de Nederlandse samenleving afspeelt, dertien jaar word ik al uitgelachen als ik wijs op het gevaar dat ‘islam’ heet. Terwijl in die dertien jaar de islam meer en meer kapot maakt dan ons lief is. Tel daarbij op dat je als columnist die niet tot het mediakartel behoort meer in de bioscoop of theater zit, dat je dagen vult met sporten en lunchen, kortom dat je eigenlijk al tien jaar met pensioen bent omdat je als columnist niet in de gelegenheid wordt gesteld je werk te doen omdat types als Stevo Akkerman (wie?) en godbetert zelfs hoofddoekjes dat blijkbaar stukken beter kunnen, tja, dan is het tijd om nog ‘ns met de partner te praten.

En met Leefbaar.

Want hey, ik wilde echt wel. 

Nee natuurlijk ben ik niet objectief! Mijn naam staat erbij! Als Shula’s bestie Eva het mag zijn én zeggen, mag ik het ook!

En uiteindelijk was er een compromis: Lijstduwen voor LEEFBAAR werd goedgekeurd. ‘Mijn zegen heb je,’ zei de Libelle-chef. ‘Foie Gras-liefhebber Jan Wolkers heeft ook lijstgeduwd,’ zei de GeenStijl-chef. ‘Voor de Partij voor de Dieren Nota Bene!’. En METRO, mijn METRO sprak de historische woorden: ‘Ik wil geen LETTER teruglezen over Rotterdam, de verkiezingen, laat staan LEEFBAAR’. 

In de gloria belde ik LEEFBAAR.

In de gloria werd ik omarmd.

Maar nog geen vier minuten later trok ik mijn ‘ja’ in.

Heus, ik hou van LEEFBAAR, Tanya Hoogwerf is een vriendin geworden, Joost Eerdmans en co hebben me omarmd vanaf het moment dat ik weer voet in Rotterdam zette. Maar hey, ik heb een apathie tegen migranten die niets kunnen. Noem me een racist, maar realist is een beter woord. Als pers gaan we onwaarschijnlijk veel plezier beleven aan mooiboy Ehsan Jami. Maar zonder mij. 

PS1. Alleen al door zijn naam in de GEENSTIJL Zoekmachine te stoppen, is het goed tijdverdrijven. Persische relneger, tsssss!  

PS2. Deze column verdient meer #OPHEF

De reaguurder extraordinair met wie het allemaal begon, Seven, heeft (in ruil voor wat geschenken, het is bijna kerst tenslotte) nog een enorme kers op de corruptietaart van het Scheveningse Pechtoldpenthouse. Seven, kom er maar in!

Alexander 'Penthouse' Pechtold fopt de fiscus met een schijnconstructie. Dat zit zo: het appartement dat de Canadese oud-topdiplomaat Serge Marcoux aan Alexander Pechtold van D66 schonk is in de akte laag gewaardeerd. Dat komt door het vestigen van een vruchtgebruik (recht om gratis te wonen in een pand) op het penthouse voor Serge Marcoux zelf. 

Zoals ouders soms hun woning waarin ze blijven wonen verkopen of schenken aan hun kinderen, maar daarbij bedingen dat zij er zelf levenslang gratis in blijven wonen. Zo stelt de akte ook dat Marcoux na de schenking aan Alexander Pechtold tot aan zijn overlijden in het Penthouse blijft wonen voor nop. In veel media stond dit andersom, alsof Pechtold er gratis mag wonen. Die media namen de oorspronkelijke duiding uit mijn tweet met het screenshot van BekendeBuren over, maar die duiding klopt na lezing van de inmiddels openbare akte niet. 

Pechtold kreeg als actief politicus een penthouse van een Canadese topdiplomaat tijdens CETA-onderhandelingen met Canada. De ophef was te voorzien en dus was het verzwijgen in het geschenkenregister in de hoop dat niemand ooit het kadaster napluist al saillant, maar misschien is er een andere reden dat Pechtold de schenking verzweeg.

Want het foppen van de fiscus valt op. In de akte is een waarde aangegeven van de schenking van ruim 77k, daarbij is uitgegaan van een taxatiewaarde van 135k en een korting daarop vanwege het feit dat de bewoner Marcoux er ook na overdracht aan Pechtold de rest van zijn leven blijft wonen. U raadt het al, Marcoux die allang de facto in Canada woont maakt daar helemaal geen gebruik van, en was dat ook nooit van plan. Hooguit een extra postadres in Nederland om e.e.a. geloofwaardiger te houden en misschien ooit in de vakantie logeren bij Alexander. 

Zoals in de media viel te lezen woont Marcoux al lang en breed in Canada en geniet daar van zijn pensioen. Hij woonde dus het afgelopen jaar na de schenking in januari ook niet meer in zijn weggegeven penthouse in Nederland. Pechtold woont er allang en verhuurt daardoor zelfs zijn flat in Wageningen. Het vruchtgebruik is dus alleen maar in de akte opgenomen als schijnconstructie om de overdrachtsbelasting te drukken. Niet de schenkingsbelasting (die aardig in de papieren kan lopen bij schenkingen aan niet-familieleden maar waarvoor Canadezen die schenken aan Nederlanders, hoi belastingparadijs, zijn vrijgesteld) die nu niet over 135k wordt berekend maar over 77k. De fiscus loopt dus flink wat mis dankzij deze penthouse-fraude. 

Het niet opgeven van een schenking in het geschenkenregister was al niet erg transparant, maar het bedenken van een schijnconstructie om de overdrachtsbelasting te ontduiken is voor de politicus Penthouse Pechtold helemaal het einde van het laatste restje integriteit.

Kennelijk is dat belastinggeld bij de NPO toch ergens goed voor. Een hoop ging mis met de livestream van het GeenStijl Nationaal Dictee, waarvoor onze excuses. Mocht u een betrouwbare thuisvoorlezer hebben, dan kunt u met deze tekst het opnieuw proberen.

Nummer 2 is Bert Bakker.

Indien de follikel persisteert, voelt de deugvrouw zich onteerd. 

Is dit een dionysisch geassaisoneerd axioma van een à contrecoeur functionerende, zijn referte-eisen zelfs verzakende gynaecoloog, het dagelijks geürm zijner patiënten zat en dientengevolge neigend tot laag-bij-de-grondse misogynie? 

Nee, het is puberaal geoha, binst het woelen van het tempeest van de GeenStijl-adverteerdersboycot, na het appercipiëren van een Wikipedia-weetje door twee cursiverende foute jongens die laagohmig chattend (veel stroom, weinig spanning) onlinespelletjes zaten te spelen. 

De beschamende demarche bespiegelend, schamperde het balorige schrijversduo, zelf nota bene de prostaatperikelen nabij, dat het euvel zoals in de aanhef genotifieerd zich kennelijk ook bij abituriënten - vwo’ers dan wel havoërs - die heden ten dage aan bevoogjournalistiek doen, ruwweg twee decennia na de meisjesschool kan openbaren, met een calamiteus effect op de modus operandi. 

Het credo van onze tikkende toeans: zo vaak mogelijk savoir-vivre toepassen. Dient de follikelthese om die reden getipp-ext te worden? Een driewerf nee! Zo wijd de microkosmos dezer suffragettes strekt: attaque!

Geen zorgen, sjalom voor alles. De twee cavaliers creëerden slechts een paskwil, daartoe geïnspireerd toen die gemaniëreerde journalistieke courtisanes met hun disproportioneel moraliteitsbesef, gesteund door twee zelfbenoemde kwaliteitskranten, het achtuurjournaal haalden met een rekwest, zowel lawaaiig als zijig en larmoyant, om adverteerders te bevelen GeenStijl deaud te boycotten. 

Hoe remarquabel: geen antiamerikanisme ditmaal, geen anti-imperialisme, geen submissieve islamcolportage bij de NPO-nieuwsdienst, maar wel extensieve aandacht voor een kwestieuze oproep van deze toonbeelden van valse pudeur zonder aan-uitknop, omdat de dames zich geaffronteerd voelden. 

Dan wordt er even niet meer online geyahtzeed of gerummikupt door voornoemde anarcho-liberale scribenten. Dan ontwikkelt zich bij hen halje travalje een provisoir gillesdelatourettesyndroom, zich ditmaal uitend in uiige plaisanterieën aangaande de deugvrouw en haar unilateraal geregenereerde normen en waarden. Dan komt de gefossiliseerde hypothalamische-hypofysaire-gonadale-as van de sinjeurtjes weer tot leven en keren zij efemeer terug naar hun pubescentie. En dan laten die archaïsche columnisten samen met de kwapoetsen van GeenStijl mij, Kim Holland, ook zomaar deze vraag aan u stellen: zou u mij doen?

LIVE op je internet. Het allereerste GeenStijl Nationaal Dictee, vers gekaapt van de NPO en in een strakker chaotischer internetjasje gepropt. Met dik dertig deelnemers, strenge voorleesmeesteres Kim Holland en een jury van talige mannen van stavast!

Nummer 2 is Bert Bakker.

De stream loopt! Als alle techniek meewerkt zijn we vanaf 19:00 uur (of iets later) live met de uitzending vanuit een geheime nablijverslocatie in 020-HipWest. Dan is de ontvangst en de inloop van de deelnemers (lijst hieronder) en hun gasten. Vanaf 20:00 uur begint het liveprogramma. Thuis meeschrijven kan natuurlijk, met pen en papier en op de stijlloze Facebook is tijdens het dictee een interactief element voor thuiskijkers. Na het voorlezen van het dictee gooien we de gehele tekst online. De tekst van het dictee is uiteraard keeeeeurig netjes. Voor de meeschrijvers: veel succes. Hup taalnazi's!

ANTWOORDEN DAARRRR.

Deelnemers:
1. Kate Sinha
2. Juicy Girl (BE)
3. Zoe Davis
4. Mandy Slim
5. Jenny Douwes
6. Chris Aalberts
7. Geerten Waling
8. Peter van Drunen
9. Alptekin Akdogan
10. Joris von Loghausen
11. Marie Hemelrijk
12. Ebru Umar
13. Winston Citroen
14. Adjiedj Bakas
15. Paul Damen
16. Rachid Ait Hammou
17. Cindy Hoetmer
18. Fadime Demir
19. Peter van Duyvenvoorde
20. Bert Brussen
21. Martin Bosma
22. Eddy Terstall
23. Maja Mischke
24. Koen Weijland
25. Danai van Weerdenburg
26. André Buurman
27. Rob Meines
28. Jan Zandbergen
29. Erik Helleman
30. Bert Bakker
31-35. Vijf reaguurders waarvan we niet weten of die bij naam genoemd willen worden
Presentatie: Kim Holland en Tom Staal
Auteurs/jury: Rob Hoogland en Arthur van Amerongen
Jury: Vic van de Reijt en Theodor Holman
Techniek: Marcel Cools/Proficam
Chef Dictee: Constanteyn 'Zentgraaff' Roelofs
Waterdragers/bierhalers: De Stijlloze Redactie

Klein bonus geheimpje voor om te grinniken: we wilden het nieuwe & vernieuwde dictee heel toepasselijk het 'Neo-Nationale Dictee' noemen, maar we zagen toch hoe die term problematisch kon zijn. Mensen zijn al zo lichtgeraakt door taal tegenwoordig. Dus dat was alleen de interne bedrijfsgrappende werktitel.

Boeren, burgers en buitenlui. Waar de leraren staken, daar GeenStijl doceert. In de prachtige, rijke en soms onnavolgbare Nederlandse taal, welteverstaan. Zaterdag 16 december. 20:00 uur. LIVE op GS, YouTube en misschien zelfs Facebook.

Ingezonden Brief van Ouder. Hart onder riem voor Aap-Noot-Mies Boeroepers!

Aanstaande dinsdag gaan in het overgrote deel van het land de deuren van basisscholen dicht. Minister Arie Slob vindt 720 miljoen van de gevraagde 1,4 miljard ruim voldoende om de kwaliteit van ons onderwijs te waarborgen. Wie geen kinderen of kleinkinderen heeft zal waarschijnlijk weinig ophebben met de ongemakken die een staking van deze omvang met zich meebrengt. Nou, déze ouder steunt de stakingen en eventuele overige acties voor de volle 100%. 

Vinden ouders dat hun kroost recht heeft op onderwijs? Is het lastig om opvang te vinden voor een weken van tevoren aangekondigde stakingsdag? Kan je nagaan wat er gebeurt wanneer er vaker hele klassen thuis moeten blijven, omdat er geen invallers beschikbaar zijn. Dan hoor je 's ochtends om kwart voor acht dat je kind die dag niet naar school kan komen, omdat er geen juf of meester is. Dat is van invloed op die kids zelf, op ouders die zich in alle bochten moeten wringen, op de opvangsector die daarop moet anticiperen, op werkgevers die hiermee worden geconfronteerd wanneer mensen dus plots niet kunnen komen werken etcetera.

Dat vinden wij nou leuk. Als iemand die het niet met een topic op GS eens is, ons niet uitmaakt voor nazi's, noch met onze adverteerders belt, maar gewoon antwoord geeft. In een stukje. DUS KOM ER MAAR IN BORIS VAN DER HAM!

Lief GeenStijl,

Op dinsdag 4 december kwam het vuistdikke Freedom of Thought Report 2017 uit. Daarin laten Internationale Humanisten zien hoe het wereldwijd staat met de vrijheid van humanisten, atheisten, agnosten en vrijdenkers. Conclusie: het geweld tegen ongelovigen is in 2017 steeds extremer geworden.

In reactie op dat rapport en de acties van het Nederlandse Humanistisch Verbond (waar ik voorzitter van ben) zag ik een bericht op GeenStijl! Die had als kop: Boris van der Haram heeft meel in de mond over de islam. Onder de kop volgde een nogal onsamenhangend stuk met uitleg. Humanisten zijn volgens GeenStijl ‘lieve mensen’ die aan ‘dialoogtafels’ zitten en ‘weigeren het gevaar bij de naam te noemen’. Er wordt geklaagd dat pas ‘ergens diep verstopt in het rapport’ wordt benoemd dat vervolging en geweld het heftigst is in vooral streng-islamitische landen. Onzin, GeenStijl. Dat staat niet diep verstopt in het rapport, maar staat gewoon in de inleiding op pagina 14. Wat is nou jullie punt, lutsers?

Kijk, Humanisten staan voor vrijheid en medemenselijkheid. En daarom voeren we campagne met kritiek op het kabinetsbeleid dat ethische onderwerpen rond leven, liefde en dood in de ijskast dreigt te zetten, en maken we ons hard voor goede ouderenzorg. En ja, vanaf 1946 komt het Humanistisch Verbond ook op voor, zoals dat toen heette: de buitenkerkelijken. In die tijd werd religieuzen wettelijk voorgetrokken op mensen die geen religie hadden. In Nederland zijn die wetten inmiddels vrijwel gelijkgetrokken maar de sociale druk richting ‘afvalligen’ is nog steeds enorm. Vroeger ging het vooral over ex-christenen, nu vooral over ex-moslims. Daar maken we ons niet alleen boos over, maar doen er ook wat aan.  

In het buitenland is de zaak nog veel erger. In 22 landen ben je zelfs strafbaar als je van je geloof valt, en in 13 landen riskeer je de doodstraf. Helaas is het niet zo, zoals GeenStijl schrijft, dat het ‘Freedom of Thought report’ een van de vele rapportjes zijn die hierover verschijnen: het is het enige rapport. De Humanistische organisaties zijn bovendien de enige die dit netwerk aan bedreigde vrijdenkers onderhoudt. Zo kwetsbaar is hun positie dus. Omdat veel atheïsten, humanisten, agnosten en vrijdenkers in deze landen niet georganiseerd (mogen) zijn, worden ze vaak genegeerd, ook door Nederlandse ambassades. Daarom biedt het Humanistisch Verbond, samen met een aantal gevluchte vrijdenkers, het rapport bij de Tweede Kamer aan. Ook starten we een fonds voor vrijdenkers die op de vlucht zijn geslagen. 

GeenStijlers, Reaguurders, nu even niet meer zeuren over dialoogtafels, doe eens wat. Dus hup, hup, doneer op www.whatsmycrime.nu of sms VRIJDENKER naar 4333 (3 euro).

Tot ziens maar weer,

Boris van der Ham