Mooi rechtssysteem hebben we toch in Nederland. Gemaakt door mannen, uitgevoerd door steeds meer vrouwen, die mannen naaien met het wetboek in de hand. Een wetboek waarin staat dat wij vrouwen zo idioot en achterlijk en hulpbehoevend zijn, dat mannen ons moeten onderhouden, óók na een scheiding. Echt hey, ik hartje het Nederlands familierecht, waarbij mannen maar één recht hebben: betalen. Dokken zul je. Omdat je man bent. Dus dat Estelle uit d’r huwelijk wegloopt, in d’r villa kan blijven wonen en maandelijks een fijne som geld toe krijgt, laten we eerlijk zijn, dat verdient respect. Estelle is een rolmodel. Drieëndertig, kan niets en de hele PC haalt opgelucht adem omdat de rechter heeft bepaald dat ze, nadat ze haar man heeft bedrogen met een meppende Marokkaan (pleonasme), recht heeft op een ‘fikse alimentatie’. Gerechtigheid zeggen vrouwen. Want Gullit bedroog Estelle ook. Dus. Maar Jezus Christus, Gullit is twee keer getrouwd geweest, natúúrlijk bedriegt die man zijn vrouw. Hoe blónd kun je zijn!?

Mensen die lijden aan de ziekte van Fabry en Pompe mogen afsterven omdat zorgverzekeraars – gódbetert, zórgverzekeraars – te beroerd zijn om 175 mensen van medicijnen te voorzien. Hoogleraren halen het in hun hoofd te verkondigen dat ouderen hun huizen moeten verkopen als ze een beroep op zorg willen doen. Directeuren van zorginstellingen graaien een topsalaris maar weigeren personeel aan te nemen voor de verzorging van bewoners; verzorging, dat moeten familieleden maar doen. Ja, nog even en in Nederland is een mensenleven minder waard dan in China onder Mao Zedong. Hoewel, laten we niet overdrijven hè: in Nederland is een mens tevéél waard. Helaas leveren levende mensen geen rendement. Het rendement zit in de niet levenden. In plat Rotterdams: doden leveren bestuurders in de zorgindustrie een hoger salaris op.

Onder het toezicht van Albert Drent werden op zijn Hofnarretje 67 kinderen misbruikt maar hij had er niets mee te maken. De beste man was slechts de baas van de crèche. Stelde slechts de mensen aan die voor de kinderen moesten zorgen. En creëerde slechts de omstandigheden waaronder gewerkt en misbruikt kon worden. Meer niet. Richard Korver, de advocaat van de ouders die hun kindertjes toevertrouwden aan het Hofnarretje deed aangifte van achtenveertig (48!) aanwijzingen, waaruit je kon afleiden dat Albert Drent, wist, behoorde of had kunnen weten dat er kindermisbruik plaats vond op zijn crèche. Bovendien vond Drent het goed dat de verzorgers kinderen mee naar huis mochten nemen – iets wat op ieder ander dagverblijf verboden is. Drent nam willens en wetens een risico. Drent creëerde een situatie waarin Robert M. zijn gang kon gaan. Maar met kindermisbruik heeft Drent niets te maken. Directies zijn immers niet verantwoordelijk voor het doen en laten van hun personeel.

In die goeie oude tijd dat allochtonen nog buitenlanders genoemd werden en VW-busjes (de Mercedes ook trouwens) tot de standaarduitrusting van de Turk behoorde, was de ramadan een periode waar niemand wakker van lag. De buren niet. De werkgever niet. De sportclub niet. De scholen niet. En de buitenlander zelf al helemaal niet. In die goeie oude tijd was de ramadan iets waar je het niet over had. De een deed het wel, de ander niet. Je viel er niemand mee lastig en al helemaal niet je werkgever. Of je klanten. In die goeie oude tijd was de werkgever nog de baas en konden klanten genieten van service. Ook tijdens de rama-wát? Ja, in die goeie oude tijd wist niemand wat ramadan betekende. Het was de tijd waarin we nog nooit van de term halal vlees hadden gehoord. Of het begrip ‘iftar’. De tijd waarin veertienjarige jochies niet aan wapens konden komen, hoeren exclusief op de Wallen zaten en hoofddoekjes afwezig waren in het straatbeeld.

Ja, het lukt nog hoor, huilen om de Nederlandse berichtgeving. Naast het uitdelen van geld aan Spanje en Rotterdam, zijn we gelukkig niet verleerd hoe het moet. Betekenis geven aan onze weg-met-ons-cultuur. In Amsterdam weten we er alles van, godzijdank. In Amsterdam delen we moeiteloos paspoorten uit aan orthodoxe moslims. Mensen die geloven dat mannen de baas zijn over vrouwen. Mensen die vrouwen mogen mishandelen omdat dat van hun geloof zou mogen. Allemaal dankzij ons artikel 1 GW maar dit terzijde. Nou ja je kunt er moeilijk over doen maar dit is Nederland, hier gebeuren dat soort mallotigheden. So what dat een man tijdens een inburgeringsceremonie trouw aan de Nederlandse Grondwet heeft gezworen namens zijn vrouw. Zij kwam d’r paspoort ophalen, hij deed het woord. Respect voor alle godsdiensten, ook die van de moslimmalloot. Natuurlijk werken Amsterdamse politici daar aan mee.

Jongens, jongens, jongens toch, wat een gedoe maar weer. Ik noem Ayaan gewoon een manipulatieve despotische einzelgänger. Ik stel Ayaan wat vragen middels een open brief. Toegegeven op een wat emotionele manier maar zeg nou eerlijk: wie van jullie heeft wekenlang nachtmerries gehad? Wie van jullie denkt: 'EVEN Theo bellen. Oh, nee shit, fuck, dat was vroeger'? En dan lees ik in de comments dat Theo: ... haar deze moord NIMMER kwalijk had genomen. Hij heeft met volle overtuiging en in vrije keus meegeholpen aan de film.