Geenstijl

Onze columnist Joost Eerdmans begint langzaam maar zeker ook voet aan vaste grond te krijgen bij de oude media. Zo gaat meneer voor BNR Nieuwsradio net als op GeenStijl tweewekelijks een column verzorgen waarin hij bestuurlijke vraagstukken aan de orde zal stellen. Leuk natuurlijk, maar met een luisterdichtheid van 0,3 procent kan hij zich nog geen afscheid van GeenStijl veroorloven, zonder in de vergetelheid te geraken. Deze week over de tegenstanders van Geert Wilders, die massaal aan het radicaliseren zijn geslagen.

Tegenstanders Wilders radicaliseren Veel mensen beweren dat de extreme beveiliging van Geert Wilders een kwade invloed op zijn ideeën heeft. Interessante stelling die ik overigens nog niemand heb zien toetsen, laat staan bewijzen. Ik denk ook dat er niks van klopt. Zelf ben ik een aantal weken beveiligd geweest en gelukkig nooit langer dan dat, maar het is frappant om te ontdekken hoe snel je zelfs aan die omstandigheden went. Na een paar dagen weet je bijna niet beter. Wilders kan niet meer zonder bewaking, denkt niet meer zonder bewaking en handelt niet meer zonder bewaking. Het kwalijke is dat ik daar niemand meer over hoor. Recentelijk een politicus gehoord die het tot op de dag van vandaag betreurt en het “een grote schande” vindt dat een Nederlands parlementariër al jaren persoonsbeveiliging nodig heeft? Integendeel, het feit dat hij wordt beveiligd wordt juist tégen hem gebruikt. Volgens mij slaat Wilders de laatste tijd een steeds steviger en scherpere toon aan omdat hij zich simpelweg a) grote zorgen maakt en b) geen enkel ander politicus ziet die zich daarover laat horen. Het enige waar zijn politieke tegenstanders druk mee zijn, is het gevecht tegen de 'racist' in persoon: Wilders. Je merkt het op feestjes, recepties en op straat: Wilders vist in troebel water, hij deugt niet, hij is een extremist en hij leidt een enge club. Vergeten wordt om bij het onderwerp te blijven. Pas wanneer je vraagt wát er dan niet deugt dan blijkt dat men er vaak helemaal niet zo ver vanaf staat. Zo krijgt Wilders de laatste weken via allerlei fronten gelijk: een aantal (Groenlinkse) Marokkanen steunen hem openlijk in de NRC in de kwestie Arib, Marijnissen springt bij over de dubbele paspoorten en het keurige VVD-blad Liberaal Reveil wil delen van de Koran vernietigen. Maar nee: Wilders is Fout en zijn medestanders zijn griezelig. Geweldig dat hokjesdenken, geweldige bijdrage aan de politieke discussie! We verleren het niet. En het werkt, kijk naar Fortuyn. Amerikanen zijn de kampioenen stemmingmaken. Moest aan Michael Jackson denken en de manier waarop deze genius enkele jaren geleden werd gedemoniseerd en bijna gekruisigd wegens vermoede ontucht met kinderen op zijn farm Neverland. Jackson is een groot kind met de sociale bagage van een puber en 100% a-sexueel. Naast een muzikaal genie is het een kinderlijke man met kinderlijke behoeftes. Het zit dus in de gevestigde hoofden van zijn tegenstanders – niet in die van Jackson – dat dit niet kan deugen: een eenzame man op een landgoed die bevriend is met kinderen. Het is een Vieze Pedo! Dat precies gebeurt nu ook met Wilders. In de hoofden van zijn tegenstanders borrelt het omhoog: hij is een racist is en een rechts-extremist. Genoeg slappe knieën die inmiddels meelopen in deze karavaan. Het is ironisch: de angst, de hysterie en de paniek die men Wilders toeschrijft heeft juist hen gevangen, niet hem. Bij Fortuyn weten we hoe het is afgelopen. Het echte radicaliseren is begonnen. Joost Eerdmans