Rutger bij de Feyenoordfans
Dag 6. Dag lief Dagboek, Rutger hier. (red: Hoxha plakt Rutgers verhaal voor het gemak even op GeenStijl) We zijn in LLoret! De feeststraten van LLoret zien er zeer aantrekkelijk uit. Alles spik en span en overal ruikt het heerlijk. Lekker hoor die walmen van natuurvocht. Echt even lekker met vakantie. Op zoek dan maar naar een Nederlands café. Feyenoord speelde tegen Liverpool. Van de ene deprimerende ervaring in de andere dan maar. Ook PSV speelde gisterenavond, maar gek genoeg was het Feyenoord dat de klok sloeg in LLoret. Rotterdam aan de Costa. Ik als echte nep Rotterdammer was weer even thuis en wilde eigenlijk het liefst gelijk weer weg. Nouja, niet voordat we een REPORTAGE gemaakt hadden natuurlijk...Maar wat een uitputtingsslag is dit. Twan ligt nog te slapen. Ik ontbijt in mijn eentje een chocolade donut. Een chocolade donut eet je in Spanje alleen als je akkoord gaat met de gevolgen. Opnieuw douchen en een extra wasje draaien. Het wordt steeds zwaarder om de feestvreugde die Costa heet te trotseren. We draaien nog aardig mee in het peloton, maar de rit is zwaar en net als dat fietsuitje voor junks in Frankrijk bepaald niet schoon. Dat er niet tientallen jongeren per zomer hun laatste adem uitblazen is mij een groot raadsel. Ik schat dat de gemiddelde Costa-ganger over de hele dag genomen een biertje of 40/50 drinkt. En dan steken ze ook nog eens massaal hun pik in alles behalve een condoom.
Om mijn boom geen condoom, zingen de jongens. Ze accepteren naast de alcohol simpelweg niet nog een struikelblok, in hun strijd de pure romantiek tot een goed einde te brengen. De meisjes begrijpen het wel. En aangezien ze zwaar in de meerderheid zijn en de concurrentie moeten bestrijden met speciale aanbiedingen, zijn de handen snel geschud.
Niets wat hier gebeurt heeft met kwaliteit te maken. Alles staat in het teken van kwantiteit. Dat geldt voor de drank, het eten en de vrouwen. Gisterenavond waren Twan en ik in Lloret de Mar. Het is er wat minder sjiek dan in Salou. Als je tapas bestelt, krijg je augurkjes, zilveruitjes en blokjes Goudse kaas met Nederlandse vlaggetjes erin. Een lauw Bavariaatje in een vet glas en genieten maar. Alles wordt geserveerd door een Nederlands meisje met benen als eierbedden. Deze kustplaats heeft helemaal niets met Spanje te maken. Ik schat dat Lloret binnen een paar jaar aanklopt in Den Haag. Zeg, jullie smijten toch ook geld over de balk in de Antillen? Over een kolonie gesproken.
In de kroeg waar we ons settelden (Oud Brabant) zaten behoorlijk wat gespannen koppies met het roodwit om de schouders. Zoveel stond er toch niet op het spel? WAT? Feyenoord is ons leven, dus er staat altijd iets op het spel, antwoordde een kale jongen met een flinke ketting om zijn nek en een spijker in zijn kin. En toen begon de wedstrijd, waar ik verder niet zo heel veel meer over kwijt wil. Na de wedstrijd heb ik zo hard gedronken dat ik me niets meer kan herinneren. Behalve dat ik wakker werd in een stoel en een rokerige woonkamer die mij beide niet bekend voorkwamen. Laat staan de gastvrouw, die mij met een kus en een doosje chocolade donutsen op de stoep zette.
Nou lief dagboek, ik moet stoppen. Twan heeft de muziek al aangezet voor ons dagelijkse portie aquarobic. Gelukkig hebben we een privé-zwembad, want Twan gaat er nogal van schuimbekken. Oh ik hoor Abba. Nou ik moet gaan lief dagboek. Tot morgen.
Kusje van Rutger vanuit de Costa