Wat is er mis met censuur
Wij van GeenStijl doen niet aan censuur, althans, zelden. Van Limburgs kaalkopje tot extreem linkse zuurdesembroodbakker, elke mening telt. Ook al telt onze mening iets meer dan de uwe maar dat terzijde. Gelukkig hebben wij vaste krakert Lucasdelinksel*l bereid gevonden om zijn politiek correcte normen en waarden aan het papier toe te vertrouwen en ongezien Noord-Korea uit te smokkelen. Ontwaakt verworpenen! Lucasdelinkselul doet nooit aan zelfcensuur.Censuur: goed voor u!
Koude drukte om niets: één keer iets wat op censuur lijkt en het publiek staat weer op haar achterste benen. En dat terwijl datzelfde publiek al geil wordt bij de gedachte aan een pliesiestaat met op elke hoek drie agenten. Veiligheid voor alles, maar van onze fotos blijven jullie af. Alsof je een omelet kunt bakken zonder eieren te breken.
Censuur is echter een beproefd middel om de heilstaat te vrijwaren van subversieve, staatgevaarlijke en gezagondermijnende elementen. Censuur verstomt de kreten van hen die slechts verderf, vernietiging en chaos met de heilstaat voor hebben. Zonder censuur geen eenduidige mening, zonder eenduidige mening geen kameraadschap. Een staat zonder kameraadschap is een verdoemde staat. Een staat zonder kameraadschap is eigenlijk statenloos en een prooi voor het duizendkoppige zwijn van het verfoeilijke kapitalisme. Eenheid, eendracht en censuur zijn de ultieme wapens van het proletariaat.
Neem nu het voormalige oost-Duitsland, een perfect voorbeeld van de paradijselijke heilstaat waar men stil en ongedwongen alles voor elkander deed. Was het daar geen land van melk en honing? Was dat niet het beloofde land?
Natuurlijk, er was censuur maar niet geheel ten onrechte. In de tijden dat ik samen met mijn kameraad en boezemvriend Jan M. op werkbezoek ging bij de oude makkers van het politbureau zagen wij soms de meest verschrikkelijke taferelen.: posters van Honnecker beklad met opruiende teksten, portretten van n kinderachtig versierd met getekende brillen en duivelshoorntjes, schokkende leuzen als kapitalismus ist geil! in levensgrote letters gekalkt op overigens prachtige grijze betonnen muren. Vreselijke taferelen die maar het beste zo snel mogelijk aan het arbeidersoog onttrokken kunnen worden. Was er geen censuur geweest dan hadden duizenden kinderen dat moeten aanschouwen, dat leed, die propaganda, die vuige imperalistische retoriek.
Echter, binnen no-time waren de leuzen verwijderd, de posters overgeplakt en de portretten hersteld zodat alles weer bij het oude leek. En met de wetenschap dat de daders van dergelijke wandaden werden opgespoord en berecht kon de hardwerkende burger weer veilig de straat over om te genieten van al dat moois wat het socialisme te bieden had.
Want vergeet niet dat er veel, heel veel moois lag verscholen achter die muren en ijzeren gordijnen. Er was gratis onderwijs, inclusief grondig staatkundig onderricht (kom daar nu maar eens om in Nederland.) In de ziekenhuizen werkten de beste doktoren aan genezing en volksgezondheid, zonder no-claim korting, particuliere verzekering of eigen risico. Het openbaar vervoer in nagenoeg het complete oostblok was een intensief raderwerk dat voor een paar dubbeltjes liep als een geoliede machine. Een tripje van Berlijn naar Moskou kostte een arbeider nog geen maandloon en de trein vertrok elke week stipt op tijd. De straten van steden en dorpen waren veilig voor ieder. Eigenlijk bestond er geen criminaliteit. Er doken wel eens berichten op over drugsgebruik, moord en verkrachting maar dankzij kundig ingrijpen van de geliefde partij verdwenen dergelijke paniekberichten even snel als dat ze gekomen waren. En iedereen weet: dingen die je niet hoort of ziet, bestaan niet.
Mijn nostalgie kent geen grenzen als ik lees over censuur en daadkrachtig overheidsingrijpen. Op die momenten speel ik met de gedachte om de muur weer op te trekken. Terug naar de oude situatie, zodat men zelf kan ervaren welk een genot en heil je ten deel kan vallen in zon prachtig door arbeiders en gelukkig zingende kinderen opgebouwd land. En als die muur toch staat richten we gelijk weer een rood leger op. Hebben de V.S. ook weer eens een echte vijand, someone of their own size. Ha, ik hoor de loftrompet reeds schallen. Voor mijn geestesoog zie ik militaire parades, jubelende menigten, marcherende kinderen, hamers, sikkels, kalashnikovs en rode banieren. Jan M en ik, wij hebben de eerste steen voor de nieuwe muur vast gelegd.
Lucasdelinkselul