Bassiehof - Vacuumbommen in je broekje, Rutte
Weet u *dramatische pauze* wat een *dramatische pauze* vacuümbom is? vroeg minister-president Mark Rutte op gedragen toon tijdens zijn wekelijkse persconferentie deze vrijdag aan een journalist. PATS, deed de bullshitmeter op mijn bureau. De metertjes vlogen in het rond, het apparaat total loss. Whoopwhoop, whoopwhoop schalde het vervolgens door mijn werkkamer. De indringende toon van het Timmerfrans-Lult-Alarm overstemde de Nieuwspoort livestream. De video van Frans Timmermans van woensdag 8 oktober 2014 sprong in beeld. Dezelfde gedragen toon, dezelfde dramatische pauzes, ditmaal een vraag gesteld aan Jeroen Pauw. U weet dat er iemand *dramatische pauze* gevonden is met een *dramatische pauze* zuurstof *dramatische pauze* kapje op zijn mond?Waar Timmermans bij Pauw een schepje bovenop zijn enkele dagen eerder bij de Verenigde Naties dramatische maar ongefundeerde The Ring toespraak deed Hoe verschrikkelijk moesten die laatste momenten zijn geweest toen ze wisten dat het vliegtuig zou neerstorten. Keken ze elkaar nog één keer aan in een woordeloos afscheid? - was het bij Rutte precies andersom.
Want Rutte schaalde zijn retoriek over het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne juist op van Een gewoon handelsverdrag (Februari) naar De andere lidstaten gaan gewoon door (September) naar Grote geopolitieke implicaties (Vorige week) naar VACUÜMBOMMEN OP ALEPPO (Deze vrijdag).
Immer goedlachse Consensus Man was plotsklaps veranderd in een somber kijkende Drama Queen. Het Bassiehof-playbook lag klaar, gekozen werd echter voor zielige Syriërs in hun schuilkelders. Zeker een tragisch beeld, maar mijlenver afstaand van dat zo gepropageerde gewone handelsverdrag.
De gevolgen van het niet ratificeren door Nederland van het associatieverdrag met Oekraïne zijn ongewis, absoluut. Net zoals de nakende Brexit een geweldig avontuur belooft te worden. Het is uncharted land, politieke uitdagingen zonder routekaart. Momenten waarmee politici geschiedenis kunnen schrijven. Als ze durven, tenminste.
Een uitdaging derhalve, niet iets om over te jammeren maar om met beide handen aan te grijpen. En zeker geen aanleiding om te beginnen over vacuümbommen.
De inzet is duidelijk: Nederland ratificeert of niet. De voorgestelde suikerspin-paragrafen van Rutte (die verder niemand in de Europese Unie interesseert) ten gunste van de Nee-stemmers doen er voor de kiezer niet toe. De bevolking liet in het raadgevend referendum een duidelijk neen horen. Door maandenlang te dralen met een kabinetsreactie maakte (eerder duidelijkheid scheppen had natuurlijk rotzooi gegeven maar dan wisten we vandaag wél waar we aan toe waren) Rutte van dat raadgevend- een raadplegend referendum en is de oppositie inmiddels midscheeps gedraaid. Dankzij die te lang aarzelende VVD-leider ligt nu de vraag voor: kiest Mark Rutte voor Oekraïne of voor Nederland? Kiev of Den Haag?
Die kabinetslijn heeft niets te maken met vacuümbommen op Aleppo, des te meer met verantwoordelijkheid durven nemen. Deze zondag heeft de Eerste Minister zijn oordeel exact 201 dagen voor zich uit geschoven. Dat en het gedoe daarover valt alleen hem te verwijten en niemand anders. Vacuümbommen in je broekje, Rutte.
We trappen er niet meer in. Nee is toch echt nee.