Het zijn echt niet alleen de reservaat-NIMBY's die de rolkofferterreur op de straatstenen van de Dam e.o.
beu hebben. Ook aan de randen van 's lands meest geprofileerde klaagdorp is het kommer en kwel in andermans hedonistische hel. Je kan er zomaar Brief van de Dag mee worden, met een klacht over een strook asfalt door een park. Zoals Willem van Haarlem (
UvA?) vandaag in de Azijnbode. Sowieso heeft elk Amsterdams stadspark een Stichting Vrienden van het [Naam Park], die zich voornamelijk roeren over lawaaivergunningen, stalen rijplaten voor Manitoe telehandlers en af en toe een boosbrief op een boom spelden over loslopende honden(poep). Toch heeft Willem ook wel een beetje een punt. Steeds meer festivals hebben in recyclesystemen en duurzaamheidsdoelen een
loophole gevonden om veeleisende millennials een safe space te bieden om hun alleskankapot,zolangwijmaarlolhebben-mentaliteit achter te verstoppen. Een beetje park kan heus wel tegen een stootje. Maar hoeveel plastic bier-units je ook recyclet, een festival is natuurlijk
nooit een verbetering voor de flora & fauna in een stadspark. Of voor de rust van de omwonenden. En als je in een durp woont waar
meer dan 300 festivals per jaar gehouden worden, dan is het logisch dat sommige burgers, benepen types of anderszins, op een gegeven moment gewoon een beetje
hedonismoe worden. Zo. Dat is er uit. Wij zijn een pijpje stoppen en een mopje klassieke muziek opleggen op de pickup-speler.
