Het was een klein berichtje in het
Algemeen Dagblad van gister: in Den Haag zijn er jaarlijks 500 vrouwen slachtoffer van eerwraak. Het schokt allang niet meer: als een volk van Nederlandse kikkertjes koken de islamieten het ons omringende water al zo lang met grote en kleine incidenten van grove zedenverwildering dat het nauwelijks meer boeit dat vaders hun dochters van het balkon duwen omdat ze whatsappen met jongens. Het land is moe en het verzet tegen het tribale patriarchaat is feitelijk al opgegeven: bovendien zijn de feministen veel te druk bezig met het subtiele patriarchaat, opgedrongen door het speelgoed bij de Bart Smit om tijd te hebben voor de werkelijke gevolgen van patriarchaal denken. Ook heeft de maatschappij een fijn copingmechanisme ontwikkeld om met dit soort islamgerelateerd geweld om te gaan: exponent van dat denken is Ellen van Leeuwen, die die mishandelde meisjes opvangt. Ze stelt dat het "geen religieus probleem is, alswel een cultureel probleem". Wat staat daar eigenlijk? Het verdient enige aandacht, want als er iets zo intensief verweven is met cultuur, dan is het religie wel. Sterker nog, probeer je maar eens een cultuur voor te stellen als je de religieuze elementen eruit wegdenkt. Minstens de helft van de feestdagen, kledingvoorschriften en bijzondere gerechten kunnen dan sowieso de prullenbak. Zo ongeveer alles - van wieg tot graf, en zeker bij die twee ijkpunten - is wel gevat in één of andere traditie. Goed, sinds de ontkerkelijking, maar diezelfde ontkerkelijking doet ons ook vergeten dat het bij de moezelmannen - met de ontmoskeeëlijking een goeie eeuw achter - nog wel zo is.
Volgens wegkijklinks moeten we de twee scheiden, om de religie van blaam te zuiveren. Andermaal een poging om de "religie van de vrede" te redden van de eeuwen structureel geweld, begaan door moslims. Sterker nog, sinds wanneer is religie niet meer de basis van een cultuur? Als er toch een centraal verzamelpunt is voor culturele elementen, dan is het wel een gestructureerd geloof. De islam in het bijzonder, want feitelijk is de islam in zijn oorspronkelijke vorm niets meer dan de gecondenseerde mores uit de tijd van de profeet. Omdat je dochters mocht meppen als ze onzedelijk waren in de tijd van ome Mo doen moslims dat nu nog steeds: het is immers traditie dat papa de patriarch naar het voorbeeld van aartspatriarch Mohammed de dochters uit zijn huishouden in toom houdt. Maar goed, "niet religieus, maar cultureel" is andermaal zo'n NPO/Correspondentmantra dat wel gerust stelt, maar in feite niet zoveel betekent. Weer zo'n mantra om vooral niet na te hoeven denken om die arme meisjes die door hun ouders en broers in elkaar gemept worden, weer zo'n mantra om de eigen superieure wereldwinkelmoraal uit te dragen, waarin ruimte is vooral alle kleuren en religies van de wereldbol. Ach ja, zolang het verschillige volk maar met een gerust hart op de bakfiets zit en nare Pakistaanse patriarchen hun dochters ongestoord kunnen aftuigen gaat het allemaal goed met Nederland, toch?
