Iedere eurofiele politicus & z'n medialaaf wist het zeker: Brexit zou de Britten breken. De pond zou crashen, de economie vastlopen en het hele eiland zou onder water wegzakken. Vuurspuwende monsters zouden London tot de grond toe doen afbranden, ineens zou het hele eiland alsnog Frans met een Noors accent gaan spreken en de geschiedenisboeken zouden zichzelf herschrijven om de winst in de Battle of Britain met terugwerkende kracht aan de Duitsers toe te kennen. Elke grote Britse denker ooit zou omdraaien in zijn graf en Pakistan zou nooit meer een cricketwedstrijd van de Britten verliezen. Het aantal zonnige dagen op het Britse eiland zou afnemen van 3 per jaar tot maximaal 1 per jaar. Een halve, zelfs. Fish & chips zouden onbetaalbaar worden, geen Engelse student zou ooit nog een voet op een continentale universiteit kunnen zetten en elke Olympische medaille ooit gewonnen door een Brit zou in lood veranderen. Thomas the Tank Engine kon elk moment uit de rails lopen, Postman Pat riskeert een hartaanval en London Bridge is falling down. Maar de Britten
weigerden spijt te ontwikkelen voor hun Brexit-stem. OK. Zelf weten. Nu is het economische oordeel daar. "De aanstaande Brexit ten spijt", sputtert de Azijnbode nog, "Groot-Brittannië is dit jaar economisch het best presterende land van de G7, de club van grootste industriële landen. Dit blijkt uit de jongste analyse van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), dat toegeeft in de vorige post-Brexit-raming een te sombere blik in de glazen bol te hebben geworpen."
ROFLOL! En dan nu, om het te vieren, 100 goede redenen voor Brexit in 100 seconden.
