Het leuke van socialisme is, is dat maar weinig politieke ideologische bewegingen zo succesvol het ontstaan van een aristocratie in de hand werken. Dat klinkt tegenstrijdig omdat het socialisme ooit ontstaan is als tegenbeweging tegen de macht van de adel en het grootkapitaal maar dat is het niet. In de kern gaat adeldom namelijk helemaal niet om bloed of geld, maar om het verdelen van maatschappelijke posities.
Baantjes verdelen, dus, een centrale staatsmacht die mannetjes op plekjes zet om dingetjes te regelen. Wat gebeurt er vervolgens onder het socialisme, waar alles tot het domein van de staat verklaard wordt? Het aantal baantjes explodeert en daarmee ontstaat er een nieuwe adel van zetbaasjes. Dit brengt het slechtste in mensen naar boven. Nepotisme, vriendjespolitiek en, omdat mensen nu eenmaal zoogdieren zijn, de neiging om het eigen nageslacht in dezelfde positie te houden als waar men zelf zit (of eigenlijk liever nét weer een treetje hoger).
Waar er vroeger jonkheren en baronnen waren hebben we nu zorgkoepelmanagers en uitkeringsinstanties waar meer werkregisseurs rondlopen dan werklozen, die desondanks toch niemand aan een baan krijgen. Een volgevreten nutteloze adel van beroepspraters die niks anders doen dan hun horigen in de weg zitten en duizenden euro's stukslaan aan personality coaching en sjors-je-bent-een-eikelmarketing. Precies dus de spilzucht en het machtsmisbruik van de oude adel, maar helaas komen er geen mooie kunst en paleizen voor terug, omdat alles doorspekt is met de lege ploertigheid van de smakeloze sociaaldemocratie.
Er ontstaat een compleet eigen wereld met eigen opleidingsinstituten, gesubsidieerde gala's in de stopera en een fijnmazig netwerk van ridderorden die gemaskeerd gaan onder de vlag van liefdadigheidsinstellingen. Zo walst men rond in eigen kring, strooiend met baantjes en subsidie, afgepakt van een arbeidersklasse die men in naam wel verdedigt, maar die men al jaren niet meer heeft gezien.
De hele bovenstaande inleiding is eigenlijk maar een hoop gelul voor een klein nieuwsfeitje: de dochter van Worstenmaker Jan komt op plek drie van de kieslijst voor de SP na een keurige rood-adelijke opleiding aan de universiteiten van Havana aan de Waal en de UvA, nutteloze praatclubjes, locale politiek en vakbondswerk. Dat ze het doet met een of andere markies van de staatsomroep is natuurlijk geen verrassing.
Zoals de Weense hofdametjes de quadrille leerden dansen is Lilian voorbereid op het werk voor de tomatenpartij en komende maart mag ze haar debuut maken. Ach ja, we wensen freule
Marijnissen alvast veel succes met de
campagne.
