Geenstijl

Tenenkrommend interview met minister-president Mark Rutte dit weekeinde in de Telegraaf. Denkt de premier nou echt dat hij met zijn Mea Culpa over de verbroken verkiezingsbeloften weer met een schone lei kan beginnen? Rutte noemde als voorbeelden de duizend euro voor werkend Nederland, het niet morrelen aan de hypotheekrenteaftrek en dat er geen cent meer naar de Grieken zou gaan. Daarmee zorgvuldig die andere verbroken verkiezingsbelofte vermijdend: geen proefverlof voor Fortuynmoordenaar Volkert van der Graaf. Het lijkt slim van Rutte’s team om de campagne op deze wijze af te trappen, maar trap er niet in. De obligate spijt over de verbroken beloftes een half jaar voor de verkiezingen dient louter ter afleiding. Sorry mijn grote witte behind. Want het gaat niet om wat de premier een eeuwigheid terug beloofde, brandpunt komende periode zal zijn handelen als Eerste Minister ná die beloftes zijn. Zoals de inmiddels traumatische afhandeling van de MH17-kwestie, een Koninklijk Huis dat keer op keer meer blijkt te kosten dan voorspiegeld (paleisje Huis ten Bosch dat 24 miljoen euro duurder uitvalt, containertjes in het koninklijke Wassenaarse tuintje, een telefooncentraletje van een half miljoen op Noordeinde, speedboatjes en steigertjes in Griekenland en natuurlijk het Gouden Koetsje en het Groene Draeckje), de Turk en de Vluchtelingen/Visa/Miljardendeal en niet te vergeten de afwikkeling van het GeenPeil-referendum. Het gaat hier niet om verbroken verkiezingsbeloften, het gaat om de moedwillige beleidskeuzes daarna die niet in het belang waren en zijn van de Nederlandse burger. De geloofwaardigheid van lijsttrekker Rutte staat niet op het spel maar zijn functioneren als premier is waar het werkelijk om draait.

Hij zei ook iets anders zaterdag. De Telegraaf vroeg: “Hoopt u niet stiekem op een tweestrijd tussen de VVD en de PVV? U mag dan waarschijnlijk ook op veel linkse steun rekenen.” Rutte antwoordde: “Dit is puur Haags gedoe. Dit is waarom mensen zo’n hekel hebben aan politiek, het wie tegen wie.” Los van die opmerking over de PVV; het gaat juist wél om wie tegen wie. Dat was bovendien Rutte’s uitgangspunt in 2012: het gaat tussen ons en de PvdA, u moét kiezen. Om vervolgens sans gêne met diezelfde sociaal-democraten het bed in te duiken. Gelukkig voor Rutte was er zaterdag een ander politiek leider die een nog stompzinniger interview gaf: Diederik Samsom. Tegen NRC Handelsblad zei hij dat hij zijn fractie ‘verwaarloosd’ heeft. “Ik had Kamerleden meer moeten coachen. Uit de fractie is niet gehaald wat erin zat. Ik heb de couveusebaby verwaarloosd.” Who the fuck cares, Didi. Los van het weinig deftige afserveren van de eigen fractie als een hulpeloze larf in een warmhoudvitrine is dit vooral informatie waar bijna niemand op zit te wachten. Deze zelfreflectie is wellicht interessant voor PvdA-zaaltjes in het land, aan het permanent virtueel bungelen rond de tien zetels zal het weinig veranderen. Rutte heeft op zijn beurt zaterdag deelname van de PVV aan een Rutte III met zoveel woorden uitgesloten. En terecht, Wilders en zijn getrouwen gedijen het beste in de oppositie en de Catshuis-affaire uit 2012 bewees dat regeringsverantwoordelijkheid niet Wilders’ ambitie is (Leest ook Van Rossem deze week). Maar het is nu ook tijd om de PvdA uit te sluiten als mogelijke regeringspartner. Dit sorry is dus niet voldoende. De VVD zal een liberale agenda moeten formuleren waarin geen ruimte is voor de sociaal-democraten. Want hier schort het aan: De internationale jihad is een permanente bedreiging voor de westerse vrijheid, een Franse priester werd onlangs afgeslacht door een terrorist met een enkelband. Na Angela Merkel met haar Wir schaffen das werd Europa door vluchtelingen overspoeld en lag er opeens een dubieuze deal met Turkije op tafel. De operationele slagkracht van het Nederlandse leger is een aanfluiting, het is een bende in de Nederlandse zorg en Nederlandse Turken vechten elkander de tent uit. VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra heeft enkele van deze onderwerpen eerder geadresseerd. Hij wel. Vertrouwen herstelt men niet met een sorry maar met daden. Maar daar is het nu te laat voor, we zitten reeds in de nadagen van Rutte II. Wat de premier wel kan doen is duidelijk maken wat zijn ideale coalitie is en dat construct het uitgangspunt van de campagne maken. Laat het dan een kabinet zijn zonder de PvdA. Kiezer dezes zal een ministerschap van Alexander Pechtold op zijn beurt gedogen. En Louis Bontes (VNL) moet op Justitie. Maar dat spreekt vanzelf.