De burgers van
Wakkerdam Londen worden weer wakker en wat blijkt, Sadiq Khan is de nieuwe burgemeester van de stad met de gekke rode bussen. Schitterend, directe democratie: gewoon lekker zelf burgemeesters kiezen in plaats van opgezadeld worden met falende partijmastodonten op een politiek zijspoor. Nu zijn er wel wat kniesoren die
BOOS zijn om het feit dat meneer Khan van oorsprong van dat ene geloof waar we ook wel eens een dagje niet over willen schrijven is, maar goed. Een echte moslimoverwinning kunnen we het niet echt noemen, want maar 13% van de inwoners heeft koranhobbies en daarvan mag een groot deel niet stemmen wegens jong of SGP-denkbeelden over kiezende vrouwmensen. Daarbij zijn er wel grotere
problemen, daar, waarom mensen voor Labour kiezen: onbetaalbaar vastgoed, falende zorg en een Dickensiaanse inkomensverdeling spelen allemaal mee. Wel heeft Khan in zijn vorige job als mensenrechtenadvocaat wel eens wat enthousiaste bidwratten verdedigd, wat sommige mensen zien als een teken van sluipende islamisering. Dat is natuurlijk flauw, want een advocaat gelijk stellen met zijn clientèle is een beetje zoals Opperbretel Jort Kelder die Brammetje Moskowicz een Maffiamaatje noemde. Goed, hij heeft wel vrienden in de
Israëlhatende en terrorisme met stageplaatsargumenten vergoelijkende hoek van Labour, maar als alle linkse politici die liever Palestina steunen dan Israël afvielen dan hielden een wel zeer eenzijdig politiek landschap over. Vandaar dat ook de ronduit racistische campagne van Goldsmith, die vooral Khan als een ploflim afschilderde, niet alleen bij het algemene publiek, maar ook
binnen de eigen partij grote weerzin opriep. Zodra de helft van de eigen partij van mening is dat de kandidaat - voorheen trouwens een keurige ecowarrior - te ver gaat in zijn
smear campaigns in de toch al lekker ruwe Britse politiek, dan moet er wel iets mis zijn. Het volk heeft gesproken: men ging voor een zoon van een arme buschauffeur, in plaats van een miljonairszoontje dat geen
bier kan drinken. Ook is het misschien wel goed dat een van de grootste steden van Europa niet meer gerund wordt door een columnist zonder kapper maar met een voorliefde voor gymnasiumgrapjes en onbedaarlijk slechte woordgrappen. Na deze leuke democratische vingeroefening is het nu tijd om alvast vooruit te kijken naar de big one: het Brexitreferendum op 23 juni. Alleen treurig, treurig dat de internationale pers het steeds maar heeft over "the first muslim mayor in a big European city", alsof Rotterdam geen big European city is!
