Geenstijl

Als u een beetje een nerd bent die graag zijn beperkte uren in dit aardse tranendal doorbrengt met het lezen van veel te dikke sciencefictionboekies, dan moet u zeker Anathem van Neal Stephenson niet overslaan. Lang verhaal kort: na enkele nucleaire ongelukjes verliest de wereldbevolking zijn vertrouwen in de wetenschappelijke stand en sluit de wetenschappers op in klooster-achtige gebouwen, waar nerds zonder effect op de buitenwereld verder kunnen klussen aan hun theorietjes, zonder allerlei gevaarlijke gevolgen te hebben voor de mensheid. Computers zijn verboden - technologie is immers slecht - dus de heren dames studenten moeten alles met leistenen schoolbordjes doen. Tot zover de beta’s: de alfa’s worden in aparte kloosters opgesloten met veel warme dekentjes, waarin ze worden beoordeeld op het zo gewichtig mogelijk debiteren van een vastgelegde catalogus van postmoderne vaagheidjes. Leuke science fiction, zou u denken, gedachte-experimenten die net zo relevant zijn voor de huidige maatschappij als groene marsmannetjes met phaserbeams. Toch is de kloostervergelijking niet zo gek. De kwetsjankies van de universitaire gemeenschap zijn eigenlijk de monniken en nonnetjes van nu. Verslaggever uwes las laatst op internet het aforisme: “Vegans are the kind of people that used to run off to join the nuns”.

In feite is dat ook wel zo: het menstype dat nu in de fanatieke vleugels van Linkse Kerk ronddwaalt was vroeger in het klooster met de zelfde dingen bezig. De hyperfixatie op het lijden, de rabiate angst voor alles wat met de messy randjes van de menselijke, gecompliceerde en verwarrende neuqseks te maken heeft (alleen intergender geslachtsneutraal neuken zonder spanning, met schriftelijke toestemming en erkenning van de machtsverhouding!) en de idiote, autistische noodzaak tot allerlei regeltjes en verboden op het gebied van voeding, dagritme en kleding. Ook de voortdurende penitentie van zelf aangepraatte zondigheid zou de gemiddelde dorpskapelaan in 1870 deugd doen. Sorry dat ik wit ben, sorry dat ik in een welvarende vinex geboren ben, sorry dat mijn ouders ons drie keer per jaar met vakantie meenamen, sorry dat ik nooit honger, oorlog of ziekte heb gekend. Ook het Missiewerk onder andere naam, namelijk schooltjes bouwen voor door de vliegjes aangevreten hongernegers in Donker Afrika is in wezen weinig anders dan wat Peerke Donders deed in de hoogtijdagen van Rijke Roomsche Leven. Het is dat de conservatieve pausen JP2 en Nazibennie in de 20e eeuw wat weinig met hun tijd zijn meegegroeid, maar nu Franciscus de Wereldwinkelpaus aan het roer staat zijn alle millennials met dreads en wijde felgekleurde katoenen broeken ineens weer helemaal in de ban van Rome. Il Papa steekt nu bijna die andere theocratische dwaas vol tegelwijsheden, de Dalai Lama, naar de kroon in het Bonoklassement van fel deugende rolmodellen. Vroeger had iedereen wel een gay uncle of een geloofsgekke nicht die zonder veel omhaal ter beschikking van de moederkerk werden gesteld. Helaas ging dat allemaal mis in de jaren ’60 en lopen alle geloofsgekke Sunnies zomaar los rond en zijn alle voormalige heeroompjes elkaar aan het humpen op de Reguliersdwarsstraat (grappig gegeven, als u weet waar die naam vandaan komt). Maar wie zijn wij als boosrechtse, heteronormative, cisgendered, institutioneel racistische kwetseikels om de flagelanten van de linkse kerk hun plezier te ontnemen? Het zou wel erg linksdrammerig zijn om die monastieke, penitente neiging in de mens te veroordelen of te onderdrukken? Er zou prima ruimte voor moeten zijn, maar alleen niet op de VARA en in de Tweede Kamer, maar gewoon achter de hoge muren van het eigen gelijk, zonder internettoegang, zoals Stephenson ook al in Anathem schreef. Ja, het herstelde monastieke leven zou de huidige social justice warriors bijzonder veel goed doen. Een safe space zonder nare dingen als economische realiteit, zonder in contact te komen met mensen die wel wat kunnen en wel burgerlijke dingen doen als belasting betalen en douchen. Laten we beginnen in Amsterdam, voorheen de vroomste katholieke stad van het noorden en tegenwoordig een open inrichting voor de salafistische vleugels van de identity politics-beweging. Het Vaticaan van tuinbroekpotten, zwartjes voor schedelmeetquota en overgesubsidieerde praatbaarden. Een hek om het Roeterseiland, een nieuw gebouw met allemaal kloostercelletjes voor Vlinder, Akwasi, Fatima en Mees die hun dagen willen slijten in identitaire zelfkastijding. Dus, minister Bussemaker, u weet wat u te doen doen staat. Bouw die muur en knip die internetkabel door!