Stigmatiseren met Sylvain E.
Laat ik er maar lekker op los stigmatiseren: jonge Marokkanen, van het soort dat door Rob Oudkerk ooit zo treffend is omschreven, zijn ongelooflijk laf. Ze slaan je pas het ziekenhuis in als ze samen het halve dozijn overschrijden. Nog iets: in dertig jaar verblijf in dit land ben ik nog nooit door een autochtoon bespuugd. De laatste vijf jaar zijn mijn persoon, mijn auto, mijn vriendin en een van mijn dochters samen zeker zes, zeven keer het mikpunt geweest van Noord-Afrikaanse fluimen. Nee, meneer Mohammed Rabbae, ik wil zeker geen kansarme, gediscrimineerde, sociaal achtergestelde en door de samenleving geslachtofferde jochies in een kwaad daglicht stellen. Maar ik ga dit weekeinde wel naar de boekhandel, en ook nog met een bloedgang, om het zojuist verschenen boek van Fleur Jurgens, Het Marokkanendrama, aan te schaffen.
(Mocht u de omslag van dat boek herkennen. hierrr het origineel. Mocht u helemaal geen Marokkanen kennen. Over dit soort jongens gaat dat boek. Mocht u veel tijd over hebben. Azijnbode (!) heeft nog wat aanvullend leesvoer.)