Geenstijl

En daar is onze columnist Joost Eerdmans weer. Deze week maakt hij zich boos over iets, waar wij ons al langer druk om maken. De hypocrisie van de oude media wanneer het aankomt op het vermelden van de achternaam van verdachten. Want terwijl in elk ons omliggend land gewoon wordt gesproken over Mohammed Bouyeri, Samir Azzouz en Volkert van der Graaf, moeten wij het in Nederland doen met B. A. G. Met het vriendelijke verzoek niet over de landsgrens te surfen. Sites van bijvoorbeeld BBC en CNN treden namelijk de privacy van verdachten met voeten. Joost komt er maar in...

Geef daders een achternaam! De meeste misdadigers kennen we alleen van de hoofdletters achter hun naam: Richard H., Wilhelm S., Samir A., Mohammed B. Het noemen van de volledige achternaam van een veroordeelde mag niet en is zelfs riskant. Daar kwam De Telegraaf deze week achter toen zij werd aangepakt door Raad voor de Journalistiek. Het voluit schrijven van Volkert van der Graaf is een 'ongerechtvaardigde aantasting van diens privéleven'. De Telegraaf had niet op verantwoorde wijze het belang van de privacy van Van der Graaf afgewogen tegen het 'maatschappelijke belang' van de publicatie. Het is heel raar, maar ik dacht tot vandaag dat het in het maatschappelijk belang was geweest als Pim Fortuyn was blijven leven. Net zoals de democratie erbij gebaat was geweest als Fortuyn had kunnen bewijzen of zijn ideeën beter zouden werken dan die van Paars. Slachtoffers komen helaas niet zo makkelijk weg als daders. Zij zijn meestal vogelvrij wat betreft hun privacy oftewel het gebrek eraan. Schaamteloos werden zowel voor- als achternaam van het meisje Wei Wei Hu op tv getoond net als haar huisadres dat in de kranten tot aan het huisnummer toe werd vermeld. Blijkbaar heeft een meisje van 13 minder recht op privacy dan haar ontvoerder en verkrachter, de ontsnapte tbs'er Michel S. Zo ging het ook met Sybine Janssons, Jessica Laven en heel veel andere slachtoffers van zedenmoorden. De zaak-Volkert is het zoveelste voorbeeld van dadertje knuffelen. Wat het eerbiedigen van de privacy betreft, kan ik me bij verdachten overigens van alles voorstellen. Je zult onschuldig voor een rechter worden gesleept: damage done en verwacht van de media geen rectificatie. Gekker wordt het bij veroordeelden, welk recht op privacy hebben zij in feite? Hebben ze dat niet verspeeld? Er zijn moordzaken waarin daders dankzij het zwijgrecht niet alleen hun motief meenemen tot aan het graf, maar zelfs ook hun naam niet prijsgegeven. Bij deze gedetineerden hangt aan de celdeur een bordje met een nummer, zonder naam. Dit is toch een abnormale situatie. Wilders zou zeggen: sgjandelijk! Laten we niet flauw doen: daders hebben gewoon een naam. Slachtoffers ook, maar die weten we ongevraagd al jaren. Joost Eerdmans Eerdere columns van Joost: Wachtgeld Armoe is een keuze Overbevolking Iedereen mag beledigen Wegens omstandigheden crimineel Kindermoordenaars Extreem Links Eerherstel voor Poncke Princen C-factor rules Imagoschade