Oh boy, Marcel Gelauff mag weer eens uit zijn ivoren toren megafonen hoe briljant hij en zijn gesubsidieerde programma's wel niet zijn. In de
VARAgids (van vorige week dinsdag, maar
Mediacourant geeft geen fuck) beweert hij dat het NOS Journaal moeilijker is om te maken dan RTL Nieuws, want dat is voor 30-jarige boodschappers. En ook complexer dan het Financiële Dagblad, want het NOS Journaal probeert iedereen te bereiken. Daarbij gebruikt Gelauff het voorbeeld van mensen met twee universitaire diploma's en mensen die niet kunnen lezen en schrijven. Ironisch, want uit nat vingeronderzoek van ons is gebleken dat zulke lui allang het NOS Journaal niet meer kijken. Voor zulke lui is het NOS Journaal niet interessant. De echte reden dat het NOS-journaal een soort Jeugdjournaal+ is, is omdat die kutbejaarden die vastgeroest zitten op NPO1 toch wel kijken. Daar moet je de wereld niet te moeilijk voor maken. Heel complex hoor, TV maken voor mensen waarvan de batterij in de afstandsbediening al op was toen Lubbers nog de dienst uitmaakte in dit land. Wel een belediging dat ze bij het NOS Journaal zijn gaan lopen. 'Kijk, Bep, ZONDER ROLLATOR!'. Net als de NPO voor iedereen moet zijn, moet het NOS Journaal dat ook. Waardoor je eigenlijk televisie zit te maken voor de middelmaat. De gulden middenweg van te simpel voor mensen die zelf nadenken en te complex voor mensen die hun TV standaard op TV Oranje hebben staan. Wat Marcel Gelauff beweert, is dat het NOS Journaal dus het Sterren Zingen op het TROS-plein is onder de actualiteitenrubrieken. Leuk voor een zo groot mogelijk groep, maar iedereen die zichzelf serieus neemt kijkt niet. Is de massa-productie van McDonalds complexer om te produceren dan een ossenhaas in een restaurant met een Michelinster? Wellicht, maar daarom niet smakelijker. Als je televisie maakt voor iedereen, ben je voor niemand interessant.
