Geenstijl

Vrijdag jl. las u hier een mopperend epistel van een eerbare Rotterdammert met een FS Cube offroad-rijwiel, die een prent van 55 pleuro + irritant gezeik ivm legitimatie had gekregen wegens stoepfietsen bij de AH aan de Groenendaal in 010. (Google Streetview van plaats delict hierboven.) Dit weekend ontvingen we een reactie van de Afdeling Imago- en Paniekbeheer der Rotterdamse politie, die wij uit naam van onze veelgeroemde hoor, wederhoor en nuance u niet willen onthouden. Waarvan akte. ---- Beste redactie Geenstijl, Ik zag jullie bijdrage op de site van GS van een boze Rotterdammer die een bon kreeg vanwege het fietsen op de stoep. Zeer verontwaardigd is deze man. Laat ik daar - mede op verzoek van de agent in kwestie de volgende reactie aan toevoegen: Op de Groenendaal ter hoogte van de plaatselijke buurtsuper komt het bijna dagelijks tot situaties waarbij enerzijds bejaarde bewoners van het nabijgelegen woonzorgcomplex en klanten van de AH in aanraking komen met fietsers die te beroerd zijn om even af te stappen en het laatste stukje te lopen. Nee, we rijden het liefst door tot aan de ingang en vinden dat als we daarover worden aangesproken dat de politie maar boeven moet gaan vangen. Tuurlijk. Doen we gelukkig ook elke dag. Bovendien zoeken we deze nog. Maar de leefbaarheid van de wijk begint met het nakomen van hele simpele basale afspraken die zorgen voor een samenleving waarin veiligheid centraal staat. Die veiligheid valt of staat met het gedrag van mensen die deze samenleving elke dag vorm geven. Maar mij als agent of stadsbeheer verwijten maken als je een bon krijgt terwijl je zelf weet dat je beter had moeten weten is de wereld op zijn kop. Verbeter de wereld en begin bij je zelf! (Namens de agent van het basisteam centrum Politie Rotterdam). Wim Hoonhout Hoofd communicatie eenheid Rotterdam ---- reactie Boze Stoepfietsende Rotterdammer Beste politie, Wat goed dat mijn stuk onder de aandacht is gekomen. Natuurlijk mag je niet fietsen op de stoep en ik zal de boete dan ook gewoon betalen. Onderliggend wilde ik met mijn verhaal echter iets anders aankaarten: Bij het steeds meer onder druk komen te staan van de maatschappij die wij ooit kenden zie ik bij overheden een steeds grotere - en paradoxale- neiging ontstaan tot civiel- en strafrechtelijke overregulering en overcontrole van de burgerbevolking, terwijl door gebrek aan mankracht, kennis, opleidingsniveau en adequate wet- en regelgeving men vaak genoodzaakt is om bepaalde vormen van wetsovertreding en criminaliteit door de vingers te zien dan wel te gedogen. Dit is niet de schuld van de politie en al helemaal niet van die betreffende agent, maar van een verkeerde en vaak verlate stuipreactie en prioritering van politici en overheden op een snel aan complexiteit toenemende samenleving. Daar moet een antwoord op komen want het kan niet anders dan dat dit bij de burgerbevolking tot gevoelens van onrechtvaardigheid en bij politie en justitie tot gevoelens van onmacht en frustratie leidt. M.B.