Geenstijl

Beste Geenstijl, Zoals vele Nederlanders met mij ben ik de hele nacht wakker gebleven om getuige te zijn van de afschuwelijke beelden van de aanslagen in Parijs. Met elk detail die er deze laatste uren zijn voorbijgekomen (en waar er nog helaas velen van zullen volgen) wordt de beestachtige aard van dit geweld steeds duidelijker, en het is nog maar de vraag of het bij deze angstige nacht blijft of dat er nog meer aanvallen zullen volgen. Maar in deze uren is er geleidelijk ook een besef gekomen die ik inmiddels niet meer uit mijn hoofd kan schudden, omdat het een besef is die ons allen aangaat. Ik heb een Nederlandse vader en een Franse moeder, en daarom gaat een nacht als deze om meerdere redenen mij bijblijven. Het lot van de Fransen grijpt me indirect als direct aan (enkele Franse vrienden zijn getuige geweest van de schietpartijen, vooralsnog heb ik begrepen dat ze er heelhuids vanaf zijn gekomen), maar daarmee ook het lot van Nederland. Mijn eerste reactie op het nieuws was die van de angst. Wanneer zullen wij aan de beurt zijn? Wanneer zullen wij als volk Nederlandse slachtoffers gaan betreuren van deze terreur? Hoe dienen wij hier mee om te gaan? Het bewust aanvallen van onbeschermde burgerlocaties op deze gecoördineerde schaal is een nieuwe vorm van terrorisme die in de moderne tijd zijn weerga niet heeft gekend. Vanwege de moeilijkheid deze aanvallen tijdig te kunnen onderscheppen ondanks goed functionerende veiligheidsdiensten, laat staan een specifieke vijand te kunnen onderscheiden in dit geheel (zoals ook door een getuige van het bloedbad bij Bataclan tijdens de uitzending van CNN had aangegeven dat de daders mensen waren waar hij in eerste instantie niks verdachts achter zocht), zullen deze aanvallen niet bij vannacht blijven. Meerdere steden in Europa en in de VS staan de komende tijd op “high alert”, argwaan en angst zullen de kop opsteken. Mijn tweede reactie op het nieuws was die van de woede. Wat moet er gebeuren voordat onze bestuurlijke macht gaat beseffen dat dit een probleem is die zij niet langer kunnen negeren? Wanneer zullen zij de oorzaak benoemen waar deze uitwassen van terreur vandaan komen? Waarom is er tijdens de uitzending van de NPO gezegd dat we nu niet met zijn allen opeens anti-islam moeten gaan denken, omdat het in hun ogen alleen maar polariserend werkt en de maatschappij daarmee in rechtse extremistische waren brengt? Waarom kunnen zij niet, zoals bij CNN, de informatie die op dat moment voorhanden is ook met een geopolitieke blik beoordelen?

Kortgeleden hadden jullie een zeer interessant topic waar onder andere mijn nieuwe held Maajid Nawaz in voorkwam, een van de deskundigen die ook bij het panel van CNN vannacht zijn visie uiteen zette. Zijn boodschap: waar moeten we onze energie op focussen? Het alleen maar counteren van jihadistisch terrorisme zal de dreiging op termijn kunnen verminderen, misschien zelfs een grote klap kunnen geven, maar het zal het nooit volledig kunnen verwijderen. Er zal dus voor dit probleem op een ander vlak een oplossing gezocht moeten worden, beginnende om dit als zodanig discussieerbaar te maken zodat er een pragmatische dialoog kan zijn (en ik geloof dat die bestaat) zodat de islam als geloof in de huidige globale wereld zijn plek kan vinden waarin vrijheid van geloof, van meningsuiting, van gelijke rechten voor vrouwen een sterke basis hebben. Maar waar moeten we dan beginnen? Moeten we er maar op vertrouwen dat onze “leiders” het wel zullen oppakken, terwijl ze al meerdere malen hebben laten zien geen waarde te hechten aan het algemeen belang van de Nederlandse burger (zoals het bewust tegenwerken van de uitvoering van het GeenPeil-referendum, de afloop van het MH-17 dossier om maar wat te noemen)? Mijn derde reactie was echter een besef, het bereiken van een state of mind die in de nabije toekomst verder bij mij, en ik denk ook bij meerdere Nederlanders zal groeien: WIJ zijn degenen die verantwoordelijk zijn voor de toekomst, WIJ zijn verantwoordelijk voor het waarborgen van de waarden waar onze maatschappij op is gebaseerd, WIJ zijn verantwoordelijk voor het klimaat waar ik mijn kinderen in kan zien opgroeien. Mijn ouders hebben mijn broers en zus geadopteerd, mij is altijd bijgebracht open te staan voor de wereld om je heen en altijd verder te kijken dan naar jezelf, naar het dienen van een algemeen belang: wees goed voor je medemens. Kijk niet naar links of rechts, maar vorm je eigen mening. Zo ben ik ook voor Europa, maar tegen de EU. Die opvoeding was echter, buiten wat mijn ouders voor bijzonder karakter hebben, niet mogelijk geweest als het had plaatsgevonden in een maatschappij waar de Franse waarden als Liberté, Egalité en Fraternité niet zouden bestaan. Het is omdat we leven in een maatschappij waar mensen, ongeacht of we het eens zijn met hun overtuigingen, hun leven kunnen leiden zoals zij dat willen. Een maatschappij waarbij iedereen voor de letter van de wet gelijk is, een maatschappij waarbij iedereen nooit mag vrezen om zijn mening uit te dragen (hoe gruwelijk die in sommige gevallen ook mag zijn), een maatschappij waarbij niemand bang hoeft te zijn voor de persoon wie hij is. Maar de politiek faalt. Fractievoorzitters zijn onzeker, laten zich leiden door de waan van de dag waardoor hun gedachtegoed, links of rechts, aan erosie onderhevig is. What to do? Heel simpel. Alleen samen kunnen wij een dreiging zoals vannacht afwenden. Als de politiek zich niet kan neerleggen bij het feit dat de burger weer gehoord wilt worden en daarmee de democratische middelen gebruikt die tot zijn beschikking staan, dan is het hek van de dam. Dan zullen onze waarden, de pijlers van onze maatschappij waar jaren geleden miljoenen dappere soldaten hun leven voor gaven ook aan erosie onderhevig zijn en zal een open constructieve dialoog onder andere over de plek van de islam in Nederland niet plaatsvinden. De eerste stap in dit meer dan ingewikkelde proces? Het associatieverdrag met Oekraïne. De cruciale stap van een in mijn ogen groter geheel waarbij de Nederlandse burger weer zijn plek inneemt in het democratische proces, en waarbij we ook met zijn allen de uitdaging moeten aangaan om ervoor te zorgen dat we met zijn allen deze maatschappij draaiende houden, samen met iedereen die zich met trots Nederlander noemt (waar ook de roots of het geloof van mensen mogen liggen). Want zoals JFK ooit eens zei: “Those who make peaceful revolution impossible will make violent revolution inevitable.” [NAW bij redactie bekend]