Geenstijl

Het was een hartelijke ontvangst op de Residenz aan de Haagse Andries Bickerweg die zomerse zondag afgelopen juni. De bediende had mijn jas nog niet naar de garderobe gebracht of ik had het eerste glas wodka al te pakken. De cultureel attaché leidde Bassiehof vervolgens naar de centrale hal van de ambassade waar de meest heerlijke pianomuziek vandaan kwam. Achter de Krasny Oktyabr-concertvleugel ontwaarde ik Thierry Baudet. "Als je er maar niet op gaat liggen", grapte ik. Россия, любимая наша страна, riposteerde Baudet en hij begon tot plezier van de overige aanwezigen prompt het Russisch volkslied te spelen. Links van mij barstte een Russische diplomaat in lachen uit. Ik zag een vertwijfelde Bart Nijman tegenover hem aan het buffet. In gebroken Engels legde de Rus uit wat 'Van Rossem' in het Russisch betekent. We zullen het hier niet herhalen maar grappig was het wel qua het geslachtsorgaan van de eland. "Mijne heren, welkom!" klonk het opeens. De Russische ambassadeur Roman Kolodkin daalde de monumentale trap af en noodde ons aan tafel.

Waren wij bekend met de Wet raadgevend referendum die volgende maand in werking zou treden, stak Kolodkin van wal. Baudet knikte bevestigend. En hadden we gehoord van het associatieverdrag met Oekraïne dat door de Tweede Kamer was geloodst en ook kon rekenen op een meerderheid in de senaat? Nijman begon driftig te tikken op zijn telefoon en zei na een minuut: "Jezus, daar heeft werkelijk niemand in Nederland over geschreven." "Als ik zeg Madurodam Bismarck, dan zegt u?" raadselde de Russische ambassadeur. Bassiehof stak zijn vinger op: "Verhofstadt en Van Baalen, natuurlijk!" Het werd een genoeglijk diner. Ambassadeur Kolodkin praatte ons bij over het associatieverdrag, over de invloed daarvan op de Russische invloedssfeer en hoe zich dat zou verhouden tot de NAVO en de EU. Over de bikkelharde burgeroorlog waar de NAVO en de Russische Beer bovenuit probeerden te grommen. Wisten we wel dat de Europese Unie bezig was met peuren in een open zenuw én open grenzen met oorlogsgebied? En dat straks langs die omhooggetrokken slagbomen vrachtwagens met nettobetalingen van het noorden naar het oosten zouden gaan rijden? Lang verhaal kort: waren de heren Baudet, Nijman en Bassiehof genegen de hand uit te steken naar de Russische federatie? Wat als wij samen Oekraïne in de wielen zouden rijden door ons hard te maken voor een referendum over het verdrag? "Vashe zdoróvje" riep Baudet, de glazen wodka knalden eensgezind tegen elkaar aan. "Dan nu het dessert", riep een zichtbaar opgetogen Kolodkin uit en hij begon driftig te rinkelen met een koperen belletje dat naast zijn couvert stond. Een grote televisie met daar bovenop een webcam werd binnengereden. "Ich hoffe der Kaviar und die Wodka haben Ihnen gut gefallen", zei de oud-KGB’er in vlekkeloos Duits, geleerd in de oude DRR waar hij vijf jaar lang dissidenten had verhoord. Op het scherm lachte Vladimir Poetin ons breed toe. "Ik wil u danken voor uw medewerking. Als u nog iets nodig heeft – geld voor flyers of een advertentie – kunt u altijd een beroep op mij doen. Wel heb ik nog één tip. Als we deze campagne tot een goed einde willen brengen, heeft u een aansprekend gezicht nodig. Iemand die zowel het hart als het hoofd van de Nederlandse bevolking kan winnen.” Nijman, Baudet en ik keken elkaar met een blik van verstandhouding aan; drie zielen, één gedachte. Het zou wel wat voeten in de aarde hebben maar dat zou zeker goedkomen. "Spasiba en een hartelijke groet voor uw charmante koningin", sloot Poetin af voordat de live-verbinding met het Kremlin werd verbroken. Terug in de auto met het CD-nummerbord had Nijman ter hoogte van Utrecht zijn concept-artikel af. “Het weiland is groen voor de haas” zei hij en liet Baudet en mij de tekst lezen. "Als Pritt ook akkoord is, kunnen we volgende maand beginnen.” Alles wat in de Volkskrant staat klopt: Geenpeil is vanaf dag één een Russisch complot. Want 'Rusland schijt op Oekraïne waar het maar kan, zelfs onder de Nederlandse tulpen'. Gekkies. (opklikken voor groot)