Joost Eerdmans gaat weer los
Met zoveel Vara-kijkertjes op GS leek het ons wel aardig om de column van Joost Eerdmans wat eerder dan gepland online te gooien. Zeker wanneer onze werkloze columnist ook nog eens oud-Vara-coryfee Marcel van Dam bestempelt als dubbelspion. Deze week wil Eerdmans het namelijk hebben over het falende TBS-beleid in dit land. Misschien dat de uitdrukking, zachte heelmeesters, stinkende wonden u iets zegt. Want alle behandelingen, pillen en zalfjes ten spijt, alleen een sterke wil van de patiënt zelf kan leiden tot genezing. U, als trouw kijker van het Lagerhuis, kunt losgaan tegen dit soort rechtse borrelpraat in het daarvoor bestempelde reaguurdersveld. Wel even registreren alvorens u kunt reageren. Joost kom er maar in...Wegens omstandigheden crimineel
Wat zouden we weer van Marcel van Dam gaan horen dit jaar? Voor de Kerst zag ik de dubbelspion staan bij zijn gigantische landhuis met wilde koeien op de Veluwe in het Volkskrant Magazine. Van Dam bekeerd SP'er zei: Als sociaal-democraat heb ik altijd geleerd dat omstandigheden die niet deugen, mensen baren die niet deugen. Niet de mensen moet je keihard aanpakken maar de omstandigheden.
Een redenering die ook onze meervoudig kampioen Niet Bewegen, burgemeester Job Cohen, had gepast als een oude jas. Prima alibi voor alle verkrachters, fraudeurs en tassenrovers: het zijn de omstandigheden! Vergeet je eigen beslissingen en je gezond verstand.
Ikzelf heb heel even gedacht dat de oorzaak van criminaliteit ook goed zou kunnen liggen aan de crimineel zelf. Dat zien de experts toch anders. Dankzij de onze maatschappij binnen getrapte leer van de jaren '70 criminologen uit de Amsterdamse School is ons land inmiddels volgeplakt met therapeuten en gedragsdeskundigen die maar blijven herhalen dat criminelen 'slachtoffer' zijn geworden van hun maatschappelijke achterstand.
Ze hebben hulp nodig. Wat dat helpen ook mag betekenen, want niemand die erachter komt hoe YIN-YANG het werkelijk toegaat in onze behandelcentra, verslavingstehuizen en tbs-klinieken. Behalve dan die ene ex-zedenmisdadiger W.D. die mij mailde over zijn zes 6 jaren in de Van der Hoevenkliniek in Nijmegen, bekend van de 82% recidive na behandeling.
Hij is nu 15 jaar op vrije voeten en heeft een nieuw leven opgebouwd. Waarom hij behoort tot de 18% waar het wél mee lukte? Sterke wil en karakter. 'Helaas heeft de behandeling in de van der Hoevenkliniek hier vrijwel niets aan toe bijgedragen', schrijft hij mij. Geval apart? Denk het niet. Mij lijkt het dat mensen zonder sterke wil tot veranderen in onze gevangenissector hopeloos zijn overgeleverd aan zwakke geneesheren die niet over schuld willen praten, weigeren te kijken naar het verleden en die hun dure standaard rollenspellen en praatprogamma's blijven afdraaien. Vooral niet schrikken dus als er straks weer ergens een paar nieuwe tijdbommen afgaan.
Joost Eerdmans