Geenstijl

Uit de mailbox. Een soort eenmalige Hans Jansen Light. Knip, plak voor uw consumptie (wel even wachten tot de zon onder is, zometeen straks om 22:04 uur ) Ooit hebben verstandige lieden het christendom teruggeworpen in de kooi waar ze thuishoort: die van de mythe, de fabel, het sprookje. De islam, moeten we vaststellen, zit daarentegen nog in een non-descripte ontwikkelingsfase die hoognodig aan een upgrade toe is: een soort kerkelijk concilie om de barbaarse elementen los te weken uit de leer. In een ideale wereld staken thans de botten van een uitgemergeld soort islam mismoedig uit het zand, iets ceremonieels-oriëntalistisch, zoals het tegenwoordige christendom, met een vleugje Ali Baba voor het aroma. In een ideale wereld vonden dit soort verlichtingsontwikkelingen min of meer gelijktijdig in de gehele wereld plaats. Maar zo werkt het niet. Zo werkt het nooit. Tussen het Midden-Oosten en Europa bestaat een groter verschil dan de ruimtelijke afstand doet vermoeden. Alle goedbedoelde tolerantie ten spijt mengt een abrahamistisch hiernamaalsdenken zich met doodsdriften die hun oorsprong kennen in een obscure Arabische stammencultuur. De angel van de islam zit ‘m vooral hierin dat men- anders dan gemoderniseerde gristenbroeders- geen strobreed in de weg wordt gelegd om het in het vooruitzicht gestelde hiernamaals met behulp van hoofd-van-romp-scheidingen zeker te stellen. En laat het nu uitgerekend deze bloederige heilsleer zijn die de vluchtelingen uit moslimlanden in westerse armen drijft. Met de islam “it never rains, it always pours”.

Een te brede bezem, zeg je? Achteloos gebruik van de term “islam”, zeg je? Ik laat de zogenoemde gematigde islam buiten beschouwing, want die is in wezen een belediging aan het adres van de ware islam, zoals de homeopathie een beschimping is van de medische wetenschap. Zoals dat gaat met elke in zichzelf verzonken waarheidsmythe slaat de woede op enig moment wild om zich heen. Als er bierkelders waren in Amsterdam-Zuidwest, zaten ze vol met bedremmelde antisemieten. Wie denkt dat dit een overdreven voorstelling van zaken is moet maar eens een bezoekje brengen aan het bibberige schoolhoofd die de kerstboom verwijdert uit de aula uit angst voor het duister-loerende groepje schoffies samengeklit bij de ingang. Of maak eens een praatje met de Marokkaanse straatcoach die van mening is dat de media, Israël, de Mossad, in feite iedereen schuld heeft aan het gedrag van zijn rakkertjes, terwijl hij zijn vierde joint van de dag uitdrukt. Geloof maar dat in stilte veldslagen worden voorbereid in naam van Allah, terwijl de lokale groenlinksfractie theefeesten overziet in naam van de goeie vrede. Blinde tolerantie is trendy, waardering voor woestijnideologieën is hot. Ook een manier om met totalitair gedachtegoed om te gaan. Gewoon alles relativistisch omarmen. Neem een mespunt zelfhaat, smeer zoveel mogelijk gelijkheidsdenken zo gelijkmatig mogelijk over het oppervlak, bepoeder het geheel met een weinig rancunepeper, en je hebt een maagvuller waar elke maoïst de vingers bij aflikt (niets versterkt de innerlijke mens zo effectief als een politiek correct belegde boterham). Men doet er goed aan te bedenken dat hetzelfde relativisme nooit een geloofwaardig weerwoord heeft kunnen formuleren op het excessieve geweld dat nu eenmaal vrijwel uitsluitend uit islamitische hoek afkomstig is. Dit heeft er natuurlijk toe geleid dat degene die omarmd wordt uiteindelijk zijn mes trekt. En geen mes die zo’n gemene kartelrand heeft als het mes dat gehanteerd wordt door de gelovige. En helemaal de gelovige met een boek. Maar het probleem is uiteindelijk niet de kalifaatvaarder, noch de zelfverklaarde antizionistische buurthuisactivist die zijn oor te luister legt bij de lokale imam. Het probleem is altijd diegene die uit angst om te kwetsen zelfcensuur toepast. Als kritiek en spot sneuvelen uit angst om voor islamofoob te worden uitgemaakt, of racist wat dat aangaat, dan is dat niet alleen het smoren van het vrije woord. Het is ook en vooral een open uitnodiging aan het adres van barbaren om te komen huishouden in de keuken. Hoezeer wij ook vertrouwen op de verdedigingsmuren die de Verlichting opwerpt, die muren bezwijken even gemakkelijk als waakzaamheid plaatsmaakt voor zwijgzame gelatenheid.