EBRU UMAR - Er stond een agent aan de deur
De hele wereld in rep en roer vanwege een gekkie op twitter.
Er stond een agent aan de deur.
Er belde een mevrouw van de terrorismebestrijding.
En een mevrouw van Twitter.
Ze stoorden bij de herontdekking van mijn favoriete hobby: Lego.
Of ik aangifte wilde doen.
De mevrouw van Twitter stond ik vriendelijk te woord: nee, maar succes ermee.
De mevrouw van de terrorismebestrijding stond ik beleefd te woord: nee.
De agent mocht niet binnenkomen en kreeg het NEE! op straat te horen. Hij bleef vriendelijk. Gaf zijn telefoonnummer. Ligt inmiddels bij het oud papier.
Natuurlijk doe ik geen aangifte.Oom Ivo sluit 200 politiebureaus, dus de agenten zitten echt te wachten op mij. NOT. Bovendien, die ene keer dat ze wél op mij wachtten voor de aangifte van 2000 bedreigingen, kostte het me zeker drie uur. En een hoge bloeddruk toen zes maanden later een agent belde dat ze niets en niemand hadden weten te vinden.
Als je een fokking semi-bekende rapper die je bedreigt, niet weet te vinden, terwijl in Nederland élk telefoonnummer door een beetje journo binnen een uur te achterhalen is, ben je incompetent.
Dus naar het politiebureau om aangifte te doen? Waarom? Zelfs een cursus koken heeft meer kans van slagen dan dat Ivos laatste agenten een bedreiger weten op te pakken wanneer ie zich vrijwillig meldt.
Nee. Sorry.
Bovendien ben ik niet bang voor moslims, of voor islamfundis. Ik ben bang voor politici die ervoor gezorgd hebben dat door hun beleid Nederland is verworden tot een land waarin geweld en godsdienstwaanzin de ruimte krijgen. Bang voor politici die ontkennen én toestaan dat geweld en godsdienstwaanzin in moskeeën, internaten en gevangenissen gepredikt worden. Bang voor politici die onze normen en waarden, onze rechten verkwanselen al naar gelang de eerste de beste stem die ze uitkomt.
Het wordt tijd dat politici beseffen dat vrijheid van meningsuiting ook geldt voor fotofucks van Van Aartsen, voor anti-koningshuisdemonstranten, journos en cartoonisten. Het wordt tijd dat politici beseffen dat we niet in een islamitisch deel van de wereld leven, tijd dat politici die jihadistische inwoners, burgers van Nederland duidelijk maken, desnoods op hardhandige wijze, dat iedereen in Nederland recht op vrijheid en veiligheid heeft. Ook als ze vrouw zijn. Of een mening hebben die je niet aanstaat.
Want degenen die de trekker overhalen, zijn niet altijd de schuldigen. En de mensen die aan de deur staan, de mensen die bellen? Die weten dat maar al te goed.