Je kan rapporten schrijven wat je wil over hoe aan de burger moet worden uitgelegd waar de PvdA als 'brede volkspartij' voor staat, feit blijft dat de rozendoders hebben gegokt en verloren door in 2012 macht te verkiezen boven geloofwaardigheid en met de VVD in een coalitie te kruipen. Die beslissing vormde het voorlopig slotakkoord in een lang en droevig lied van blundercoupletten die zijn gecomponeerd langs de Derde Weg van Wouter Bos en zijn gefaalde privatisering van onprivatiseerbare publieke monopolies (zorg, onderwijs, openbaar vervoer, woningbouw). In alle gevallen heeft dat niet gezorgd voor de gedroomde en eerlijke marktwerking, het kweekte juist bureaucratische bestuurslagen vol met managers, niet zelden uitgerangeerde (PvdA-) politici en partijprominenten, die geen enkele waarde toevoegen maar er wel ongezien met het grote geld vandoor gingen - geld dat de belastingbetaler meende te investeren in een sociaaldemocratische verzorgingsstaat.
Pis langs de enkels
Niks hoor. Dankzij de 21e eeuwse PvdA loopt het pis langs de enkels van dementerende oudjes die zonder thuishulp in een slecht onderhouden maar veel te duur geworden sociale huurwoning van een failliete (want met derivaten gokkende) woningcorporatie zitten te wachten op een plekje in een verzorgingshuis. Waar dan nog steeds niemand beschikbaar zal zijn die tijd heeft om de urine van hun benen te wassen, omdat al het zorggeld door zorggraaiers is opgezopen en -geneukt.
Steeds. Maar. Meer. Rendement op een belastingeuro die in de verzorgingsstaat wordt geïnvesteerd? Een briefje met het woord 'participatiesamenleving' en de opdracht - van een PvdA staatssecretaris - dat je maar een moestuintje moet beginnen. Kortom, aan betalende én ontvangende zijde krijgt de burger de rekening gepresenteerd. En dan gaat de PvdA zich afvragen hoe ze dát verhaal beter uit moeten leggen aan de burger? Laat ons niet
lachen huilen.
Toch moeten we misschien nog blij zijn dat er nog PvdA'ers bestaan die zich überhaupt nog afvragen hoe de rozenstruikrovers gerehabiliteerd kunnen worden tot 'brede volkspartij', want de rot zit veel dieper in de fundamenten dan het interne marsorder-rapportje van Spekman toe durft te geven.
Partij van de Allochtonen
Aan de ene kant heb je de lijn-Asscher. Kroonprins Lodewijk probeert - in tegenstelling tot ideoloog Spekman en idealist Samsom - nog een béétje bestuurlijk realisme in de partij te pompen. Hij zag het Nedermoslimrapport van Motivaction en durfde zomaar hardop te zeggen dat het '
verontrustend' is hoe onverenigbaar Westerse waarden en islamitische geloofsovertuigingen blijken te zijn. Het is een voorzichtige term, maar toch: het geeft de burger een beetje moed. Of is Asscher veel te laat om een partij die decennialang heeft weggekeken bij falende integratie bij te sturen? Ja, waarschijnlijk wel.
Toevallig (?) memoreert Wouter Bos vandaag in zijn VK-column hoe hij kort na de moord op Van Gogh de twee simpele maar veelbetekende woordjes 'kwetsen mag'
niet in een integratienota mocht zetten. Zogenaamd om niet de schijn te wekken dat de PvdA kwetsen aanmoedigt, maar in werkelijkheid natuurlijk om de allochtone achterban niet voor het hoofd te stoten:
Stoere praatjes achteraf van Bos. Als partijleider had hij die twee woordjes gewoon op kunnen schrijven, als hij echt gewild had. Maar wát een timing om uit de school te klappen, nu het eeuwige theedrinken met het moslimcontingent van de PvdA op het punt staat om te slaan in een hoogst ironische interne veldslag. Jaren van subsidiëring van allochtone belangenclubs, knuffelen van tuig en koesteren van maatschappelijke "diversiteit" (lees: het kweken van een kloof), krijgt de partij nu een zuur koekje van eigen deeg. Asscher had het woord 'verontrustend' nog niet over zijn lippen laten rollen, of zijn Turkse fractiegenoten Tunahan Kuzu en Selcuk Öztürk betichten hem al van '
uitsluitingspolitiek' - en hoppa, daar rolt de fractie weer vechtend door de media. Beide Turkse heerschappen zijn Erdogan-trekpoppen bij enkele diep in Nederland gewortelde Turkse (geloofs-) instanties waar A. Nanninga (vzmh) in
tientallen topics over aan de bel heeft getrokken. De Partij van de Allochtonen staat aan de vooravond van een
cultuur-religieuze oorlog die het zelf heeft gesubsidieerd en het is maar zeer de vraag of toekomstig partijleider Lodewijk Asscher (die zelf in het verleden overigens ook
in het Turks campagne voerde) ooit de twee woordjes 'kwetsen mag' wél in een integratienota geschreven gaat krijgen.
Partij van de Arroganten
Aan de andere kant heb je de zelfvoldane eurofiele elite, zoals Jeroen Dijsselbloem en Timmerfrans. De een vindt het volstrekt normaal om met een dubbele pet op zijn hoofd als MinFin Dijsselbloem van Nederland orders uit te voeren die EuroGroep-voorzitter Dijsselbloem hem oplegt en daarbij natuurlijk onder de streep altijd netjes iedere naheffing aan Brussel betaalt, ook al moet hij daarvoor
liegen. De ander is niet te beroerd om met een paar uien onder de oksel leugens over 'thugs' op te hangen voor de verzamelde wereldleiders van de Veiligheidsraad, om daarna een erebaantje in Brussel in ontvangst te nemen. Laatstgenoemde kreeg vandaag ook nog een
eredoctoraat van de Uni van Maastricht. Gewoon, omdat hij zo'n ongelofelijk goed mens is. Zulke politici schetsen de moderne PvdA'er op een manier waarop de PvdA graag miljonairs afschildert: het eerste miljoen is hard werken, maar daarna gaat het vanzelf. Zo gaat ook met adelen voor de PvdA: je moet bij de juiste mensen heel wat bruine neuzen halen, met je knieën in het slijk, maar dan zal de banenmolen ook voor jou zijn rondjes draaien. Maar waar de PvdA vervolgens uit rancune een vermogensbelasting aan de miljonair wil opleggen, is de kans minimaal dat Timmerfrans zijn gratis doctoraat zal laten liggen of dat hij zijn eigen absurde EU-salaris van 25.000 euro per
maand zal autonivelleren. Gaat niet gebeuren, want als modern sociaaldemocraat verdient Franske deze baan, deze titels en dit inkomen gewoon, aldus Frans.
Biertje voor de burger
Maar werkelijk niemand is zó treffend voor het karakter van de Partij van de Arbeid, als roofraadslid Bert van der Roest. Met dank aan het immer onfeilbare baantjesbacchanaal beklom hij via Hans Spekman de partijpolitieke ladder. Van dronken loser aan de toog van de plaatselijke sportkantine tot eerbaar gemeenteraadslid der PvdA. Een volkse jongen die het schopt tot politiek rolmodel, het droomscenario van een arbeiderspartij. Met natuurlijk een leuke nevenfunctie in een sociaal geëngageerd project: het Straatnieuws. En daar gaat het,
wie immer, fout met de PvdA'er: Bertje werd hebberig. Volslagen gewetenloos beroofde hij 's lands meest weerloze burgers - verslaafden en daklozen - van een paar zuurverdiende rotcenten. Tot op de dag van vandaag houdt zijn oude makker van FC Utrecht, partijvoorzitter Hans Spekman, hem de hand boven het hoofd. Zoals het heurt, in het van iedere volkse werkelijkheid losgezongen wereldje van de 21e eeuwse sociaaldemocratie.
Je moet wel veel lef hebben (of een enorm bord voor je kop) om vervolgens met het zoveelste rapport aan te komen kakken waarin iedere PvdA-politicus wordt verplicht om een kwart van zijn tijd op straat rond te hangen om nóg beter te gaan luisteren naar de burger. Je zou toch denken dat de PvdA ondertussen wel weet wat de burger denkt: ga eerst eens aan jezélf uitleggen wat dat eigenlijk ook weer is, een 'brede volkspartij', en bespaar ons tot die tijd lekker je hondshypocriete 'eerlijke verhaal'.
Eigenlijk had Bas Heijne het rapport afgelopen zaterdag in zijn NRC-column al samengevat:
Dat was lachen vanmorgen zeg, dat bericht over PvdA'ers die verplicht naar buiten moeten om de man of vrouw op straat in het wild te gaan herontdekken. Een regelrecht dreigement voor de argeloze burger, die zich in verkiezingstijd zelfs achter de eigen voordeur al niet veilig waant voor het deurbelvingertje van Didi, maar nu blijkbaar ook buiten het reguliere stembusseizoen te maken krijgt met "canvassende" sociaaldemocraten die hun eigen hachje proberen te redden door te liegen dat ze de burger willen helpen. Welk een ideologische treurnis bij de PvdA. Domela Nieuwenhuis is dood, Joop den Uyl is dood en de enige die denkt dat Diederik Samsom nog leeft, is Diederik Samsom. De rode rozen van de Partij voor de Arbeid zijn dorre droogbloemen geworden die geen enkele voedingswortels meer hebben in de aardse realiteit. En maar blijven mesten, daar in het partijbureau aan de Herengracht. Ze zouden bij de PvdA eens een rapport moeten opstellen over hoeveel rapporten er zijn opgesteld over hoe de PvdA denkt dat de PvdA zichzelf weer tot 'brede volkspartij' kan verheffen. Dat ze überhaupt de kracht nog hebben om alwéér zo'n peristaltische verbeterpreek over zichzelf uit te poepen, om vervolgens toe te zien hoe het in krampachtigheid gedrukte werkje onder luid klaterende hoon der natie moeiteloos wordt doorgespoeld. Wat rest, is de behoefte aan luchtverfrisser om de beerputlucht die uit de PvdA opstijgt te doen vergeten.