Geenstijl

De Val van de Muur in 1989, vandaag 25 jaar geleden, was misschien wel de laatste keer dat er iets hoopvols voor de vrijheid en democratie gebeurde in Europa. De Mauerfall was een openingsdans voor het Europese Bal van de Open Grenzen, en iedereen was uitgenodigd. Uit de euforie werd de euro geboren, maar langzaam kwam de uitgestelde kater: de weggestemde Europese Grondwet, doodenge partycrashers als Guy Verhofstadt, Jose Barroso en Martin Schulz. En daarna de drankrekening voor jarenlang ongegeneerd vreten & zuipen: de eurocrisis, waarmee definitief het bladgouden vernisje van het Europese ideaal werd geschuurd. 25 jaar na de Val van de Muur is het feest voorbij en klinkt op hernieuwd-nationalistisch rechts een steeds luidere roep om het sluiten van de grenzen en het stoppen met de euro. Ideologisch leeggedanst links klampt zich op haar beurt vast aan een Franse nivelleringsexpert om nieuw elan te geven aan versleten ideeën van socialisme. Op het podium van de balzaal acteert de Europese Unie democratische geloofwaardigheid en krijgt daarmee nog slechts bij weinigen de handjes op elkaar. Het volk viert ondertussen nog altijd feest. Gewoon, omdat het van gekkigheid niet weet wat het anders moet doen dan dóórgaan, tot we er bij neervallen. 25 jaar na de Val van de Muur zijn vrijheid en democratie in Europa een goedkope commodity die geluk van morgen leent om de waan van gisteren vast te houden. De geschiedenis leert juist dat beiden als een onbetaalbaar luxegoed behandeld zouden moeten worden. Vier de vrijheid, maar onderschat nooit haar waarde. Deze GANZ GEILE MAUERFALL GIGAPICA vertelt het hele verhaal.