"Aan geld zal ik nooit veel waarde hechten", zegt Louka Hoogendijk (20) uit Amsterdam in de Azijnbode. Het is de eerste zin in een interviewtje over de studiekeuzes van studenten. Die schijnen vaker voor een opleiding te kiezen waarmee ze later ook daadwerkelijk een
baan kunnen vinden. Goh. Verstandig zeg. Dat is nou zo'n zeldzaam voordeel van een stevige crisis: de opportunistische non-studies in de arbeidsmarkttechnisch nogal uitzichtloze hobbyniches van de alfa-opleidingen sterven vanzelf uit als blijkt dat er in tijden van crisis ineens geen maatschappelijke behoefte meer is aan bachelors in 'vakgebieden' als genderdifferentiatie in de organisatiestructuren van fastfoodrestaurants, of masters in de theoretische psychologie die zijn afgestudeerd op de kalmerende invloed van pasteltinten op de gemoedstoestand van hangjongeren. Maar Louka doet daar niet aan mee. Louka gaat naar de filmschool, want Louka geeft geen fuck om geld.
Louka leeft liever nú. Dus vertelt Louka dat ze 'net als iedereen' een tussenjaar nam. En dat ze in dat tussenjaar lekkerrrj naar New Yorrrjk ging, en daar een currrjsus camerrrja en rrrjegisserrjen deed. Want dat kan, als je geen fuck geeft om geld. Of zou Louka soms bedoelen dat ze geen fuck om geld
hoeft te geven, omdat ze nog geen dag in haar bestaan heeft moeten proeven hoe het leven smaakt als je dat zónder het gewilde goedje 'geld' door moet komen? Ja. Dat zal het wel zijn. Wij verwachten dat Louka haar principes omtrent geen geld in ere houdt als haar zelfontplooiende GenY-YOLO lekkergek Selfie-lifestyle later onverhoopt toch leidt tot werkloosheid. Dat ze dan geen uitkering aanvraagt, ofzo. Of zelfs maar kwijtschelding van de enorme studieschuld die ze nu opbouwt. Succes, Louka!
