Nu bezig in badplaats Sochi: De Tienduizend Meter.
Kramers Bergsma's Koningsnummer. Nauwelijks relevanter dan shorttracken, weten we van Ter Mors, maar wel het meest gereikhalsde onderdeel van deze Spelen. Want vorige keer, terug in 2010, deed Kramer iets stoms:
scheve schaats rijden. Heel Nederland vindt dat hij dat vandaag recht moet zetten. Dat vindt Sven ook, dus zegde hij de 1500 er voor af. Maar op hun beurt hingen de Noren Bokko en Skobrev hun Noren aan de wilgen voor de 10k om met (een) kleintje pils vanaf de tribune gade te slaan hoe Nederland wederom een schaatsafstand domineert, als de pindakaas slurpende ijsmeesters die we nou eenmaal zijn. Nederlandse schaatsers zijn zó ongelofelijk ongeëvenaard & onverslaanbaar goed in stoempen tot het gaatje om alle podiumplekken met oranje te kunnen bekleden, dat hun angstaanjagende dominantie zelfs bij de bankhangende thuiskijkhollanders verzuring in het lijf veroorzaakt. 'We maken de sport
kapot omdat we zo goed zijn', jeremiëren die dan. Want zo
rollen glijden we in Nederland: als we ergens beter in zijn dan anderen en daar meer mee verdienen, doen we iets niet goed. Dan is het
niet eerlijk. Of dan
kost het te veel. Of: hoe het besmettelijke nivelleringsvirus iedere vorm van competitiedrang uit ons nationale karakter probeert te smelten. Fuck dat. Als die laffe Noren dezelfde kansen willen hebben als Bob, Jorrit & Sven, moeten ze de taal van onze schaatsers maar eens leren spreken, en gaan bikkelen voor hun gouden beloning. Deze ijsbaan is onze ijsbaan en wie daar niet tegen kan, kluunt maar lekker terug naar zijn eigen wakkige oefenvijver. Kunnen de echte harde werkers het tenminste
onderling uitknokken. Live bij de televisiedictators van de NOS: De tienduizend meter
EINDBAZENSTRIJD.
Bergsma: BAM. 12.44:45.
Kramer: OEI. 12.49.03.
PODIUM: Bergsma goud, Kramer zilver, De Jong brons.
Fotoo: Sven zag het vóór de race al aankomen. TWEEDE!
