Geenstijl

U hebt een smartfoon, een enorme platte breedbeeldtelevee en u leest deze tekst via een supersnelle glasvezelverbinding op het internetje. Leve de moderne gemakken anno 2014! Toch zijn er sterke aanwijzingen dat wij de jaren vijftig nooit helemaal achter ons gelaten hebben. En dan bedoelen we niet kekke retromeubeltjes of geinige polkadotjurken maar de stoffige spruitjesmoraal en het bekrompen burgermansfatsoen. Toen was geluk nog heel gewoon? Hmmja maar vrijheid, zelfbeschikking en emancipatie van iedereen die geen witte heteromeneer was, waren bepaald geen gemeengoed. We moeten die tijd niet te veel romantiseren, al was het maar omdat vooruitgang, vrijheid en individualisme zo'n beetje de goeiste dingen zijn die we stukje bij beetje uit de handen van dominees en zedenmeesters hebben losgewrikt de afgelopen decennia. Maar er spoken nog hardnekkige restjes fifites-gedachtegoed door de calvinistische polder.

Moslims? Ja okee, moslims. Het helpt niet echt, qua vooruitgang en persoonlijke vrijheid, dat we een religie importeren en accomoderen die nooit een Verlichting doormaakte en waarvan de aanhangers zelf toegeven niet in de jaren 1950 maar in 1435 te leven. Maar dit verhaal gaat over de tijdgijzeling die we onszelf aandoen. Zo is de discussie over feminisme nog immer op het niveau van de vroege jaren zeventig, getuige de kazige standpunten over roze speelgoed en de cliché-potteuze vertegenwoordigsters daarvan. Voortvloeiend daar uit woedt er nog altijd het debat over kinderen en werk. Er zijn namelijk nog steeds mensen die menen dat kinderen opvoeden een taak van de moeders is en dat zulks een fulltime dagbesteding behelst. Ook een hardnekkig overblijfsel uit het midden van de vorige eeuw, toen het huishouden doen nog niet bestond uit op wat knoppen drukken. En daarom dat moedermaffia-voetsoldaten ook nu nog gratis geld bepleiten om larvae groot te brengen, respons op dat idee hierrr en kent u zulke moekes, REN HARD WEG. Ouderschap is nog altijd vooral moederschap. Iets waar deeltijdbaanmoeders af en toe voor de vorm tegen sputteren, totdat er gescheiden wordt. Dan is er de alimentatiewet uit de jaren Flintstone, en blijkt de neiging tot progressief denken opeens omgekeerd evenredig met de financiële plukbaarheid van de ex-echtgenoot. Die wat zijn kinderen betreft dan ook vaak met lege handen achterblijft omdat rechters en makkelijkkapselfascisten van jeugdzorg in 1951 zijn blijven hangen als het gaat om de vraag 'wie kan er het beste voor de kinderen zorgen'. Verder zijn veel bejaarden op sterven na dood, maar is de discussie omtrent hun recht om uit het leven te stappen helaas springlevend. Cruciaal dat we die plannen van Drion er nú doortikken met ons allen, met de babyboombejaardenberg op komst. Anders krijgen we dit. Terwijl het ook zo kan. De mensen die zo zoetjesaan in aanmerking beginnen te komen voor dit soort beslissingen zijn gebóren in de fifties, kan het gedachtengoed uit die periode dan alstublieft met hen uitsterven, idealiter in een zelfgekozen levenseinde? Vrij van andermans (gristelijke) moraal?