Grappen kunnen kwetsen, raciscrimineren, onwijs best wel hard binnenkomen, grof zijn, schokken, stereotyperen, falen, bijten, schuren, spotten en
nu ook zelfs uitsluiten, kennelijk. Hoe is ons een raadsel, men tapt een Sam-en-Moos mop in de kroeg en opeens hebben alle aanwezige joden een ster op hun revers, een nummer op hun onderarm en hun huis woont in een ghetto? Wij dachten van niet. Maargoed, dikke prima, fatsoensmens Bart Smous zegt het en fatsoensmensen weten zulke dingen dus zal wel. "
Een grap maakt kortom altijd slachtoffers." Owkee. Punt blijft: OMMEGOD, wie kan het een reedt schelen? Dus iemand spreekt woorden in een bepaalde volgorde uit en sommige mensen moeten daar om lachen en andere mensen denken, nah! Das gemeen. En dan? Dan niks. Want! "
Voor het openbaren van gedachten of gevoelens (
) heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet."
Deze voor je, Smout, en voor alle andere opiniepagina volkotsende moraalridders met hun gratuite oordeeltjes over andermans humor. Mag, hoor, al die meninkjes. Artikel 7 geldt ook voor zeikstengels. Maar ken je die mop van die columnisten die wekenlang doordrammen over een flauwe grap? Die hebben het belangrijkste lampje van de Verlichting uit gedaan: de zelfspot! Padum-tishh
*doodse stilte* Oh. Mislukt mopje, dat. Kan 'beuren. Wij gaan snel iets roepen over nummer 39, dat scoort wél als een malle. Nummer 39, zonder humol, vvmu-haat bij. Dat is geheid een ruime portie jankvoer voor kwetsboze huilies.
