Geenstijl

Misschien is het grootste verschil tussen Nederlanders en allochtonen wel dat ze vol in de verdediging gaan bij het woord ‘racisme’. Nederlanders zijn per definitie geen racist. Hoe haal je het in je hoofd om dat te zeggen?! Kijk maar: allemaal buitenlanders die zich in Nederland vestigen, de subsidiepotten leegtrekken, hulpbehoevende bejaarden beroven en we laten het allemaal maar gebeuren. Ja, weg met ons is het mantra dus om dan nog ‘ns te komen zeiken over racisme?! Je moet je schamen! Nederlanders zijn geen racist. Punt. En anders verhuis je toch lekker? Terug naar je eigen land? Kan makkelijk, doen die minderjarige asielzoekertjes ook, ondanks dat ze geen woord over de grens spreken en in Nederland geboren zijn. Nee, van mij mag ‘ie natuurlijk blijven maar ja, de wet hè? De wet is nou eenmaal zo. Dus nee, ik heb nooit begrepen waar Nederlanders zich druk over maken, of bijkans voor naar het Malieveld trekken om te bewijzen dat ze geen racist zouden zijn. Mensen zijn racisten. Mensen trekken naar hun eigen soort. Hun eigen volk. De emoties tussen Ajax- en Feyenoord-gekkies tonen dat al op micro niveau. Waarom zouden op hun teentjes getrapte mede-Nederlanders dan overtuigd zijn dan dat zij een beter soort mens zijn, Mens 2.0 zeg maar, en geen racist? Praat mij niet over niet-bestaand racisme. Over niet-bestaande discriminatie. Praat me niet van tolerantie. Van gelijkwaardigheid. Het is bullshit. Pure bullshit. Opgegroeid onder de blanken, in de blankste wijk der wijken, op de blankste school der scholen, heb ik het keurige racisme, de geïnstitutionaliseerde discriminatie op de meest subtiele wijze meegekregen. Vanaf het moment dat ik Nederlands sprak kreeg ik te horen dat dat zo knap was. Vanaf dat moment moest ik kiezen: “Waar is het leuker, Nederland of Turkije?” Vijf was ik. Alsof je een kind vraagt 'wie er liever is: mama of papa?' En dan heb je het tegen mij, Ebru Umar, vanaf m’n geboorte al behept met het vermogen om een mening te hebben. Om met onverholen neerbuigendheid te zeggen: “Goh, vind jij het in Frankrijk waar je elke jaar naartoe gaat met vakantie, ook niet veel leuker dan op je werk in Nederland?”

Ja, die buitenlander mag, als 'ie toegevoegde waarde heeft, in Nederland wonen. Maar niet als buurman. Ja, die asielzoeker mag, als 'ie in eigen land moet vrezen voor zijn leven, in Nederland blijven. Maar niet als buurman. Ja die, allochtoon mag – ja niet jij hoor, jij bent gewoon een Nederlander – hier in Nederland wonen. Maar niet als buurman. Weet je wat het is, Nederlanders? Jullie zijn die mensen die in metro niet naast ons gaan zitten, ons niet als buurman willen en al helemaal niet als collega. Jullie zijn die mensen die als allochtonen (Nederlanders!) op tv zeggen hoe het is om uitgesloten te worden, niet alleen door daden maar ook door woorden, roepen dat de ander uitlachen een vorm van acceptatie is. Jullie zijn degenen die spontaan vergeet dat in groepsverband de ander uitlachen, niets anders dan pesten heet. Uitsluiten. Maar hey, nee. Nederlanders zijn geen racist. Huh?! Zijn Nederlanders soms geen mensen?! Nou, deze Nederlander is wél een racist. Deze Nederlander weet dat ze vooroordelen heeft en herkent ze als ze de overhand dreigen te nemen; accepteren dat je slechts een mens bent mét vooroordelen, is de eerste stap om je gedrag te veranderen. En néé: dat betekent niet dat je geld moet storten voor de Filipijnen. Maar wél dat je het lef hebben om te erkennen dat Zwarte Piet racisme is. Of zoals in mijn geval: denken dat alle blonde vrouwen met superlange slanke benen hypertrutten zijn die áltijd en óveral van uitgesloten dienen te worden.