Geenstijl

Judith Merkies mag van Hans Spekman, Job Cohen en Diederik Samsom geen kandidaat-lijsttrekker worden voor de Europese verkiezingen volgend jaar mei. Ze zou geen teamplayer zijn en er is gedoe met haar onkostenvergoeding. Maar het drama dat achter het bericht schuilgaat, is groter. Want hoe is het mogelijk dat deze mevrouw met droge ogen zegt dat er niets maar dan ook níets aan de hand was met de teveel aan haar uitbetaalde onkostenvergoedingen? Natuurlijk, de raderen draaien langzaam in het volstrekt gebureaucratiseerde Brussel dan wel Straatsburg maar 4 (schrijve vier) jaar zitten op 84.000 euro en het vervolgens snel terugstorten vlak voordat de interne partijstrijd om het Europees sociaal-democratisch leiderschap losbarst is het ándere uiterste. Aan de andere kant deugt één van de argumenten van Spekman niet. Eerder intern PvdA-onderzoek toont namelijk aan dat Merkies naar PvdA-maatstaven géén ethische grenzen had overschreden met haar declaratiegedrag. In het onderzoeksrapport over de kwestie van de onkostenvergoeding staat inzake Merkies dat ze ‘waar het gaat om de besteding van de algemene onkostenvergoeding en de reductie van de dagvergoedingen integer en in overeenstemming met de afgesproken gedragsregels gehandeld’ heeft. Er is ‘door allerlei omstandigheden aan beide zijden (Merkies en de controlecommissie/BP) te weinig prioriteit (-) gegeven waardoor dit niet heeft geleid tot een jaarlijkse controle. Van twijfel over de juistheid en volledigheid over de verantwoording, inclusief de dagvergoedingen is evenwel geen sprake’. Dat vertelde Spekman er gisteren niet bij.

Zou er een andere reden zijn voor de partijleiding om Merkies uit te schakelen? Waarom mogen de PvdA’ers niet op haar stemmen en haar naar eigen inzicht een mandaat geven? De Daklozensteeldief doemt nu op die na diefstal van 45.000 euro van Utrechtse daklozen NIET geroyeerd werd door zijn partij en voornemens is zijn ereschuld in te lossen met zijn wachtgeld. “Volgens de regels kunnen we hem nu eenmaal niet wegsturen”, meldde iemand uit het veelkoppige partijbestuur mij. Aha. Het is kenmerkend voor de vechtpartij die de PvdA is. Partijleider Samsom had eerder al aangekondigd grote schoonmaak in het Europees Parlement te willen houden. Delegatieleider Berman had zijn stoot in het Niets reeds ontvangen dus het lag in de rede dat mede-oudgediende Merkies ook ‘iets zou overkomen’. De PvdA is soms net de Sopranos. Hoe nu verder? Van de vijf kandidaten zijn er nu nog vier over. Robbert Baruch is zoals eerder in deze kolommen gememoreerd omstreden. De door de wol geverfde lobbyist heeft er aantoonbaar moeite mee om te erkennen dat hij actief is geweest voor de Israëlische wapenindustrie (Israël, een baken van licht in een duister Midden-Oosten, zoals u weet). Het noemen van de naam Bernard Naron leidt doorgaans tot glazige blikken, dus die gaat het ook niet worden. Blijven over Paul Tang en Zita Schellekens. Tang – een gewaardeerd maar overduidelijk lekgraag oud-Kamerlid (en iets met Mei Li) versus de relatief onbekende maar charmante Zita ‘Fighting Spirit’ Schellekens (ook al schijnt broodheer Heineken veto-recht te hebben over haar opinie-artikelen). Dat zou dus nog een deksels spannende strijd kunnen worden. Dat laat niet onverlet dat Spekmans drang naar democratisering en roep om primaries nu een eerste slachtoffer heeft geëist in de vorm van Judith Merkies: in het openbaar terechtgesteld door Spekman op onheuse gronden. Nee, het is inderdaad geen gezellige partij die PvdA. Nu ja, Merkies’ broer Arnold is Kamerlid voor de SP dus je weet het niet. Qua een nieuw baantje enzo.