De Italiaanse ex-premier Silvio Berlusconi mag vanwege zijn veroordeling wegens belastingfraude twee jaar lang geen politiek ambt uitoefenen, schreef de Volkskrant zaterdag. Pijnlijk voor Il Cavaliere maar wellicht een goede suggestie voor Nederland. Neem de sociaaldemocratische daklozendief Bert van der Roest. Veertigduizend euro verduisteren van daklozen en toch recht op wachtgeld. En waarom heeft Hans Spekman deze crimineel – want dit is misdadig gedrag, laat u niet anders vertellen – nog niet uit de PvdA geknikkerd? Nivelleren is een feestje en aan de bar geeft Bert van der Roest nog een rondje voor de hele zaak. De scheidend burgemeester van Groningen Peter Rehwinkel (PvdA) is van hetzelfde slag. Rehwinkel was een buitengemeen vaardig Kamerlid weet ik uit ervaring. Kundig, ter zake en altijd bereid tot medewerking. Maar een goed Kamerlid is niet per definitie een goed bestuurder. En wie geen goed bestuurder is, moet weg. En krijgt dus wachtgeld. Vervolgens ontstond er enorme mist over zijn nieuwe baan in Spanje, wat vrijwilligerswerk bleek. De PvdA'er kondigde dit weekeinde aan bij voorbaat drie maanden wachtgeld te zullen terugstorten aan de stad Groningen. Dat is dus schuld bekennen. Dat betekent dat Rehwinkel de zaak heeft proberen op te lichten.

En zo zijn er veel voorbeelden. Neem Harry Borghouts (GroenLinks) en de bonnetjes-affaire in Noord-Holland, een roedel VVD’ers, Guusje ter Horst (PvdA) die minister werd nadat ze als burgemeester met alcohol werd gesnapt, en de lijst goes on and on. Toch duiken ze altijd weer op. Wat te doen? We noemen het de Rehwinkel Richtlijn. Elke bestuurder of politicus die in de fout gaat, wordt net zoals Berlusconi verboden een politiek ambt uit te oefenen. Sterker: een openbare functie. In het geval van Bonnetje Borghouts zou dat betekenen dat hij niet meer betrokken kan zijn bij het Prins Bernhardfonds, de Klankbordgroep Adviescommissie Coördinatie ICT, Rampenbestrijding of het lidmaatschap van de Raad van Advies Nederlands Genootschap van Burgemeesters. Dat recht heeft Borghouts verspeeld. Een bestuurder die willens en wetens de fout in gaat (vage declaraties, steekpenningen, misbruik van de dienstauto, vriendjespolitiek, wachtgeldfraude, die dingen) gaat dit dankzij de Rehwinkel Richtlijn nagedragen krijgen. Noem het brandmerken zo u wilt. Wellicht de enige oplossing voor sjoemelende staatssecretarissen, dronken burgemeesters en hosselende wachtgeldfraudeurs? Wachtgeld wordt door veel bestuurders en politici gezien als een recht. Terwijl het een gunst zou moeten zijn. Een gunst van de hardwerkende belastingbetaler. Wie de zaak probeert op te lichten, zoals Rehwinkel heeft gedaan, moet worden aangepakt. Afpakken dat wachtgeld dus. En geen openbare functies meer. Gewoon gaan werken in een échte baan. Zoals de meeste Nederlanders doen. Dag in, dag uit.