Aldus kwam een boze blanke burger het hofje binnen. Hij hief een megafoon, schraapte de keel en reclameerde als volgt: De nietsontziende drang naar internationale nivellering in het Europese Vierde Rijk voelt als wurging. Sodemieter op, ik werk voor mezelf, mijn eigen familie, mijn eigen vrienden en mijn eigen leven. Niet voor krakers die vinden dat ze 'recht' hebben op gratis geld, niet voor Grieken, Spanjaarden, kansloze roofroemenen, dronken kutpolen of oerhollandse bankaardappelen die het verdommen om een baan te zoeken of anderszins in zichzelf te investeren. Ook niet voor geïmporteerde achterlijkheid uit zandbaklanden over wie je vervolgens niet feitelijk mag constateren dat het overwegend criminelen en klaplopers zijn die niets bijdragen aan Nederland, maar wel de beschaafde, vrije en open cultuur kapotmaken. Spreek je dat gevoel toch uit, dan word je als RACIST in de guurrechtse hoek gedrukt. Je geld moet je afstaan, maar je bek zul je houden. Pleur op. Mensen zorgen maar lekker voor zichzelf. Maar ja. Dat is weer onmenselijk en egoïstisch en 'hoe zou jij het vinden als je zelf afhankelijk was van...'. Want als je blank en enigszins opgeleid bent, heb je álle geluk van de wereld,
dus moet je omwille van de Westerse schuldreflex ook een beetje wiedergutmachung betalen, door je rijkdommen te delen met anderen. Neen. Gewoon neen. Andere mensen zijn dat in overgrote meerderheid niet waard, en het lot plus het woeden van de gehele wereld zal me aan de aars oxideren. Het leven is een onderneming voor mezelf en de mijnen, en niemand anders. In nivellerend Nederland of in het verstikkend collectivistische Europa ben je een paria en een egoïst als je dat individualisme hardop uitspreekt. Maar weet je. De uitvreters, de ruifvreters en de ivoren elite met haar elitaire idealen, dát zijn de echte egoïsten, voor wie de middenklasse moet bloeden. Sterf, sterf, sterf en ga dood. Medische- en ouderenzorg, onderwijs, veiligheid en infrastructuur, in een ideale wereld betaal je verder nergens aan mee. Daarin dopt het volk haar eigen boontjes. Weet je wat ik zou willen? Een pistool. Op het nachtkastje. En een shotgun achter de voordeur. Want fuck jou, ga van m'n gras af.
En hij borg zijn megafoon op in een plastic tasje van Albert Heijn, om zwijgend het hofje te verlaten.