Blub. Kinderen niet meer waterproof
Zucht. Opvoeden, we doen het verkeerd. De jeugd van tegenwoordig zit totaal gepamperd met kekke ADHD- of hoogsensitiefdiagnose vooral de hele dag binnen. En áls ze al buiten komen dan gebeurt dat alleen als ze zijn vastgesnoerd in NASA-waardige autostoeltjes, verplicht tot hun zeventiende, en bezien zij de wereld vanonder een potsierlijk helmpje. Hun ledematen overdadig verpakt in allerlei valbeschermers om eventueel contact met de rubber tegels van hun afgebakende speelplek zo traumaloos mogelijk te laten verlopen. Maar als het aankomt op het in Nederland toch alomtegenwoordige water, dan is er opeens sprake van een dodelijke laatmaarwaaien-mentaliteit. Ah joh, talent komt vanzelf bovendrijven nietwaar. Geen kind kan nog een E-nummer of gluut eten zonder acute allergiepaniek, maar leren zwemmen, mwoh. Pleur het jong in een grindgat bij één van de grote en verraderlijk stromende grote rivieren en hij Kromowidjojoot zich wel vrolijk spetterend door de hittegolf heen. Oh nee niet. Deze A-diploma-haat kost dus aan steeds meer kinderen het leven, de teller staat dit jaar al op 7 gevalletjes "ja maar JIJ zou toch opletten dat hij zijn opblaasvleugeltjes om had?' Tijd om dingen te verherprioriteren, qua overmatig beschermde en gewatteerde jeugd. Tanden uit je bek vallen op een zelfgemaakt crossfietsbaantje: dikke prima. Bij het huttenbouwen tetanusHIV oplopen aan een roestige spijker: hoort erbij. Laksig zijn rond open water terwijl je pas net in Badje 2 mag zwemmen van de juf: NEIN. Laat de zwemjufkenau met snerpend fluitje, blauw-witte badslippers, hengelhaak des Doods en kinderhaat dieper dan het diepste stuk van het Grote Bad weer deel worden van ons collectief geheugen!