John Williams is wat je krijgt als je een manisch-depressieve labrador te lang met deze temperaturen op de achterbank van een afgesloten auto laat liggen. Emotioneel gehijg, bij elk programma weer. De formule: man weigert zijn laatste restant mannelijkheid aan de drammerige wil van zijn echtgenote te capituleren. Waarna de meestal ietwat vadsige hompgleuf vervolgens John Williams inschakelt om het laatste stukje autonomie in haar man middels een cameraploeg kapot te beuken. Want zelf een grens trekken, dat lukt die huishoudbeursmuizen natuurlijk niet. John Williams is vervolgens door RTL getraind in het controleren van de tokkietraanbuis, dus die kan op commando iedereen laten huilen. Inclusief de goudvis, als het moet. Beetje mannen die een stukje eigenheid proberen te behouden -zoals een barretje in de schuur, een verzameling boeken, een klusproject dat vooral lang duurt omdat hij dan een excuus heeft het gezeik van zijn door de Libelle in haar kracht gezette spermacontainer weg te filteren met een drilboor- overvallen met een getrainde cameracrew. Bah, John Williams, bah. Maar wat maakt het nog eens extra smerig? John Williams
geeft toe TE MOETEN HUILEN OM ZIJN EIGEN PROGRAMMA'S! Komt die 'lever je testikels maar in'-quote: "
Als ik beelden terugzie waarin de betrokkenen breken en hun emoties de vrije loop laten, houd ik het ook niet droog. Dan kan ik zomaar in snikken uitbarsten, want dan besef ik pas waarom we het allemaal doen: al die mensen een kans op een nieuwe start in hun leven geven." Een nieuwe start? Je bedoelt dat je gebruikt wordt door klapkratklaziena's om het laatste sprankje hoop van hun man mentaal te vernietigen. En dan:
Samen met mijn vriendin Priscilla kijk ik geregeld afleveringen terug. Daar leer ik steeds van. We zijn meer dan vijftien jaar samen en zij kent mij door en door. Zij weet dan ook precies te vertellen wanneer ik een traantje heb gelaten." En dat moment schijnt het exacte moment te zijn dat Pris twee vingers anaal richting het prostaat van John Williams duwt. Ieder zijn meug, zullen we maar zeggen. De TV-shows van John rechtvaardigen een directe vlucht richting de negende ring van Hades. Met zijn haat jegens de Nederlandse man. Als mannarchisme epische graffiti op een muur is, is John Williams de burgerlul die het er af komt soppen. Hey, John Williams, eet een zak met piemels.
