Geenstijl

Hoewel elk woord wat je er nog aan wijdt er één teveel is, blijft het absurd om te zien hoe de feministische gelederen zich sluiten. Willem Buiter was fout. De topeconoom van Citigroup was getrouwd en had nooit vreemd mogen gaan. Hij heeft een topwijf aan het lijntje gehouden. Dus dat eoa “powerfeministe” in Rikers eindigt is zijn schuld. Elke vrouw met een beetje power komt er in haar studententijd achter dat élke man vreemdgaat. Dat dat niet verandert als mannen boven de veertig, of in dit geval boven de fokking zestig zijn, wil niet tot vrouwen doordringen. Herstel: tot een bepaald soort vrouwen. Te herkennen aan designerjurkjes maat 0, om hun lichaam gehangen dat in toom wordt gehouden door alle varianten van anorexia, boulima en sigaretten. Daarnaast maken deze vrouwen nogal graag duidelijk dat ze niet van de straat zijn. ze zijn geen econoom maar tópeconoom. Geen feminist maar powerfeminist. Wat ze vooral zijn is echter ‘pathetic’.

Het zijn vrouwen die niets anders in hun leven dan werk hebben. Het is ze niet gelukt om een man aan zich te binden, en al helemaal niet gelukt om die man financieel te gijzelen door het baren van kinderen. Deze vrouwen rest niets anders dan werk. En andermans man want, let’s face it: alle leuke mannen zijn al getrouwd. En net zoals er iets serieus mis is met mannen van veertig die nog vrijgezel zijn, is er ook iets mis met vrouwen van veertig die dat zijn. Op papier niet. Nee, op papier zijn deze vrouwen zelfstandig, in de praktijk zien ze er beter uit dan de vrouw die mannen thuis hebben en daarbij zeuren ze niet over kinderen en klagen al helemaal dat manlief nooit tijd voor ze heeft. Nee, ze zijn het snoepje van de week. Een uitje weg van vrouw en kids. Lachen. Relaxen. Sexen. Zonder enige verplichting want je vrouw ga je nooit verlaten, dat is redelijk duidelijk. Wat mannen niet begrijpen is dat dat tegen dovenmansoren is: élke vrouw wil trouwen. Elke vrouw wil het sprookje. Hoed je voor die wijven die zich powerfeminist noemen. Pussy’s zijn het. Neelie met d’r twee huwelijken voorop. En ja: het is mij ook niet gelukt om een man aan me te binden. Ondanks dat ik niet kan koken, blijk ik wel onwijs leuk te zijn – gelukkig ben ik daar inmiddels wél achter gekomen. Ik ben veel leuker dan de echtgenotes van de vele mannen die voor me smelten. Maar guess what? Dáár is het gat van de deur. Niemand die dat snapt, vooral de getrouwde vriendinnen die in de sleur van het huwelijk zitten niet. “Kan jou het schelen? Is toch leuk?” kreeg ik tijdens een etentje te horen. “Enig,” antwoordde ik. “Ik heb al drie jaar een relatie met jouw man. Leuk he?” Nee, dát is dan weer niet de bedoeling. Nee. Powervrouwen worden vrouwen genoemd die iets vanzelfsprekends doen: werken. Hun eigen geld verdienen. Powervrouwen. De powervrouwen hebben een club: zij tegen de rest van de wereld. En als een van hen een man stalkt, voor de zoveelste keer; als een van hen gevangen gezet wordt; als een van hen haar borg niet eens kan betalen; als een van hen belaagd wordt door de meningen van de publieke opinie waar ze normaliter van glunderen... Dan hebben ze opeens de feiten niet. Dan willen ze het hele verhaal voordat ze een mening geven. Dan zwijgen ze. Dan heeft iedereen het gedaan, behalve de stalkster in Rikers. Dan zijn ze opeens benieuwd naar het andere verhaal, dat van die man. Die vreemdging. Foei. De man dreef haar tot waanzin. Wat een hetze. Nee, even rustig. Pas op de plaats. Ik walg van die zieligerds die zichzelf powerfeminist noemen in plaats van zichzelf als een vanzelfsprekendheid te zien: een werkende vrouw. Ze bestaan, net als werkende mannen. Je hoeft er echt geen ‘extra speciaal sambal bij’ etiket op te plakken. Powerfeminist. Een club die niets kan, die elkaar niet steunt en die het aan een fokking rioolschoonmaker overlaat om hun soortgenoot uit de penarie te helpen. Ja Margot, ik weet er nog te weinig van, schat. Dus ik heb nog geen duidelijke mening. Zouden meer mensen moeten bedenken voor ze iets posten, Margot Jamnisek, ja Margriet (vanaf 12m), ja Sheila, ja Wouke, ja goh ja.... laten we vooral even geen meningen uiten. Maar het dossier afwachten. Zoals bij Moszko. DSK. Lubbers. Soms hé, soms ben ik bang dat ik geen powerfeminist ben met policor vriendjes maar een broodschrijver zoals dat heet. En tegelijkertijd weet ik: als ik ooit in Rikers beland, kan ik niet alleen zelf mijn borg betalen maar heb ik ook een iPhone vol non establishment vrienden die blind geld overmaken om me uit de hel, die Amerikaanse (Turkse/ Nederlandse/ whatever) gevangenis heet te halen. En nu hophop. Geen meningen meer uiten over Heleen Mees. Ze is namelijk geen gestoorde recidiverende stalker maar een vrouw die aan het lijntje is gehouden door een getrouwde man. Je zou ze moeten castreren.