Klokkenluiders geruisloos uitschakelen om de mensen op het pluche te beschermen gaat een stuk moeilijker als de spotlights van de media op je gericht staan. Dat ondervindt Richard Moti, PvdA-wethouder te Rotterdam, nu ook. De klokkenluider die de gevaarlijke toestand in de illegale moskee-internaten naar de media lekte nadat PvdA-wethouder Karakus en zijn ambtenaren er niets aan wensten te doen heeft zijn ontslagbrief gekregen. Maar, aldus
een wezelende en wurmende Moti, dat ontslag staat heus nog niet vast hoor. En trouwens. Personeelszaken zijn beslist geen politieke kwestie en dienen dan ook niet in de raad besproken te worden. Ah. Dus we hebben de volgende situatie: het zeer zeldzame geval doet zich voor dat er een ambtenaar is met geweten én ruggengraat. Die constateert een gevaarlijke situatie waar de politicus Karakus eindverantwoordelijk voor zou moeten zijn. Helaas is er sprake
politieke onwil van Karakus, die vermoedelijk om electorale (dus politieke) redenen de moskee-internatenbeerput gesloten wenst te houden. Wel wendt Karakus zijn
politieke macht aan om een integriteitsonderzoek tegen de ambtenaar te starten en aldus zijn eigen politieke naam te zuiveren en zijn politieke leven te redden. Maar dat ontslag, nee dat moeten wij niet als een politieke beslissing zien. Maar natuurlijk. Tot zo ver het zelfreinigend vermogen van bestuurlijk Rotterdam. PvdA-politici plegen politieke karaktermoord op ambtenaren om collega-PvdA-politici te sparen en laten de kop van de klokkenluider vervolgens rollen zonder daar de politieke gevolgen voor te willen dragen want het is immers geen politiek. Het is zo ontzettend GEEN politiek, dat ontslag, dat dit het topic is met het vaakste (vervoegingen van) het woord politiek erin.
