Yo yo, check die negert!
Telefoon uit Moskou! Zwaar beneveld door Wodka en bevangen door de kou wil SlamDunk! toch nog even terugblikken op het WK schaatsen. In deze kennelijke staat lijkt onze sportcolumnist meer op wijlen filmcriticaster Simon van Collem, maar vooruit. De falende 'hollansche jongskes en meiskes' komen er genadig vanaf. Meneer is namelijk gek op die schaatsende negert!Black Men Can't Skate!
Woody Harrelson! Aan hem moest ik vanmiddag op het rode plein in Moskou plotseling denken. Lopend van de McDonalds naar het Kremlin, napratend over het WK schaatsen en dan plots Woody uit Cheers in je kop. Harrelson werd op het witte doek echt bekend door Natural Born Killers van Tarantino en Oliver Stone. Maar voor liefhebbers van basketball is Harrelson vooral de man uit een eerdere film: White Men Can't Jump.
In die filmtitel zit één van de keiharde waarheden in de sport, waar God een gezicht heeft gekregen. Behalve een waarheid is het een zekerheid en dat die bestaan maakt de sport boeiend. Maar wat als er nu eens een blanke komt die de imposante prestaties van God lachend evenaart en later verbetert? Een witneus die hoger springt dan Jordan en die nog langer zweeft dan Jordan?
Natuurlijk is dit onmogelijk. Wesley Snipes kan alles behalve basketballen, maar in White Men Can't Jump degradeert hij Harrelson tot een witte lantaarnpaal. Bovendien blijkt de negert ook nog eens de slimste door met de handigheid van een Duitse scheidsrechter uitslagen te 'regelen' en zo een hoop poen in zijn zak te steken. Maar wat als er toch die ene blanke wonderspeler komt? Maakt dat de boeiende sport juist mooier of is het zonde? Ik zou het fantastisch vinden! Niet alleen die houterige blanke guards of die stijve witte totempalen onder het bord, maar een echte blanke flegmatieke atletische topper. Bij de NBA-negerts zou van schrik alle kleur uit hun gezicht verdwijnen.
En daarom ook was het fantastisch om te zien hoe de enige neger in heel Moskou er met de wereldtitel schaatsen vandoor ging. Een kewle dude uit het zuiden van Chicago, die de frisse Hollandse jongens even liet zien hoe het moest. Vorig jaar werd er nog gelachen om Shani Davis. Zijn tweede plaats op het WK was een toevalstreffer, hahahaha. De nieuwe schaatskoning is fan van Michael Jordan en Robert DeNiro, hij luistert naar Tupac en vindt Amsterdam de mooiste stad van de wereld. Net als Chad Hedrick is hij zo gek als een deur en heeft hij schijt aan de hele wereld. De brave Nederlansche jongskes en meiskes werken hele jaar keurig hun ellenlange wetenschappelijk verantwoorde trainingsschema's af. Allemaal gezien en de tiefus! Shani heeft niet eens een trainer! Yo, yo yo! Als Shani nog een paar vriendjes meeneemt scoort Nederland precies nul komma nul in Turijn volgens jaar.
'Black Men Can't Skate' zou een mooie vervolgfilm zijn. Zelf zien de Amerikanen meer in een Stallone-type aktiefilm. Het hele weekeinde moedigden zij elkaar tijdens de races aan met de kreet "Drago, Drago!" Het duurde even voor ik besefte wat ze hiermee bedoelden, maar uiteindelijk verklapte één van de coaches het. De combinatie Rusland, het steenkoude Moskou en de strijdlustige Amerikanen deed hem denken aan Rocky IV. De tegenstander van Stallone in die film was een wrede Rus met de naam: Ivan Drago! Shit, natuurlijk. Dolph Lundgren. En ik loop hier met Woody Harrelson in mijn kop. Vanavond maar een Wodkaatje minder.
SlamDunk!