Dat de Arabische Lente een gure winter is gebleken voor secularisme, democratie en de veiligheid van burgers in het algemeen en vrouwen in het bijzonder wisten we al. Dat de Moslimbroederschap zou zegevieren, en niet alleen de afdeling Cairo maar ook de
tentakels ervan die reiken tot diep in de stadswijken in West-Europa is gevoeglijk bekend. Dat de ware bevrijding van de Arabische wereld start met het afwerpen van het juk van de Islam begrijpt een kind. Tenminste. Dat snapt iedereen die niet bevangen was door naïeve policor-jubelstemming met Arabierische cheerleaderneigingen. Dat wist iedereen die niet tegen de klippen op de revolutie romantiseert vanuit een comfortabele positie langs de zijlijn. Dat begrijpt iedereen die zich baseert op feiten in plaats van telefoongesprekken met haar vriendinnies. Kortom: dat wist iedereen behalve Arabistenkipjes Petra Stienen en Monique Samuel. Die worden in de voormalige grachtengordel-nuancefolder HP/De Tijd dan ook
genadeloos gefileerd door Hafid Bouazza, die in zijn brisante betoog even wat waarheden aanstipt als: "
De islam krijgt alleen maar meer invloed. En precies in wat we in Nederland kwetsbare wijken zouden noemen: delen van het land waar men gebaat is bij socio-economische en educatieve hervormingen en niet met religieuze waanzinnigheden als het verbieden van geparfumeerde zeep en deodorant." Dat de prioriteiten in Egypte qua zaken aanpakken een beetje
verkeerd liggen hadden we inderdaad al gezien. Maar nu leest u het ook eens van een ander. Komt die mokerslag:
Als de Arabische wereld een vrouw is, dan draagt zij een dood kind in haar baarmoeder: de islam. Joehoe, Stienen en Samuel. Het wordt niks daar, echt niet. Hoe hard jullie ook kirren en met je pompoms zwaaien. Eerst die miskraam eruit werken. En koop dat blad.
