Uitbrakkend van het Oranjespeeltje voor monarchistisch klapvee glijdt Nederland steevast de meimaand in met gezeik rondom de respectorgie die dient los te barsten op 4 mei. Of dooie moffen wel of niet meetellen, of een scholier wel of niet een gedicht mag voorlezen over een oom die best lief maar helaas wel van de SS was. Dat werk. Een wedstrijdje deugen, repsect in competitieverband. Dat de mensen die die oorlog daadwerkelijk hebben meegemaakt bijna op zijn mag de pret niet drukken, subsidiespons Comité 4 en 5 Mei houdt haar nering bloeiend door de te herdenken groep gestaag uit te breiden met bijvoorbeeld de doden van recentere conflicten. En jawel, weer op de kilometers ver uitgerolde tenen van de joodse gemeenschap getrapt. Echt hee, als jullie er toch een stukkie afsnijden namens Jahwe, overweeg die lange tenen eens in plaats van de piemols. De joden, bij monde van de directeur van de Stichting Joods Maatschappelijk Werk Hans Vuijsje, zijn dus beledigd. Want er wordt maar lukraak herdacht, die twee minuten stilte zijn zo onderhand voor iedereen en z'n moeder en de ware slachtoffers, de joden, hangen er maar een beetje bij. Mooi man, assertief slachtofferschap. Drie redenen voert Vuijsje aan voor wat hij ziet als toegenomen antisemitsme. Want dat is het he, andere doden óók herdenken is hetzelfde als jodenhaat, dat we niet denken dat we zomaar even allerlei post-1945 lijken erbij kunnen frommelen. Joden voelen zich onveilig en gediscrimineerd. Redenen?

Drie stuks. 1: De verruwing van de samenleving. Zomaar al die vrije meningen, bah. "Je zegt wat je denkt en je doet wat je zegt" is hartstikke kwetsend. Bovendien weet iedereen dat je spreekkoren over de geuzennaam van Ajax serieus dient te nemen. 2: Ook het atheïsme is schuldig aan kwetsen en antisemitsme. Een kritische houding jegens religie, dat mág dus helemaal niet. Obscure gebruiken zoals ritueel slachten, besnijden en een tovervriendje in je hoofd hebben mogen we niet zomaar obscuur noemen. Dat verdient kritiekloos respect. Derde en laatste punt: stampvoetend dreinen om aa-haandacht! Het holocaustmelken begint zo onderhand, in de zevende generatie na dato, wel erg veel op slachtofferschap by proxy te lijken. De joodse gemeenschap is weliswaar machtig en rijk, waarvoor hulde, maar beslist niet zielig. De shoah is niet langer een onschendbaar thema, concludeert Vuijsje misnoegd, en dat zuigt want daar gaat je slachtoffer-troefkaart. Wen er maar aan, Vuijsje. Niets is onschendbaar, maar dat maakt je nog niet kwetsbaar, als groep. Wat kwetsbaar maakt, is blijven leunen op een decennia oud trauma waar iedereen steeds minder bij stilstaat. Wat kwetsbaar maakt, is rechten ontlenen aan een groot onrecht wat je is aangedaan. Wat kwetsbaar maakt is kritiekloos die o zo erge holocaust laten verEndemolliseren door ijdele beroepsslachtoffers, maar niet de kern van het probleem benoemen. Want waar joden zich écht onveilig door voelen? De moslimjeugd in de grote steden. Dat weet Vuijsje ook maar die, zo hebben we net gezien, is tegen benoemen, tegen religie op de korrel nemen en tegen kwetsen dus die houdt braaf zijn mond en noemt in zijn hele betoog geen één keer de basis van het antisemitisme anno 2013. Als dit de manier is waarop de joden in het geweer komen tegen antisemitisme mogen ze blij zijn met de benoemende, geen respect voor religie hebbende, alle doden zonder aanzien des persoons herdenkende mensen. Mensen die wél snappen dat politiek correct zijn tegen mensen die jou dood willen een even absurde als gevaarlijke strategie is. Een heel opiniestuk over antisemitisme anno 2013 volblaffen zonder het grootste probleem te benoemen, het is nu al de 4 & 5 mei gotspe van het jaar. Alsof je cartoonisten arresterende censuurliefhebbers als Ernst Hirsch Ballin vraagt de 5 mei lezing over vrijheid te verzorgen! Oh wacht...